"မိုရ္...ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
မ်က္မွန္ဝိုင္းေအာက္က မ်က္လုံးေလးေတြက သူ႕ကိုစူးစမ္းေနၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္ထားမိတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေရွ႕ကို အေျပးအလႊားေလး ေရာက္ခ်လာတယ္။ သူတို႔စသိခဲ့တာ လပိုင္းေလာက္ေလးပဲရွိေသးေပမယ့္ စိုင္းသြင္သုက မိုရ္ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကို ျမင္ခြင့္ရတဲ့ ပထမဆုံး သူစိမ္းတစ္ေယာက္ပဲ။ ဒါဟာ အဲ့ဒီေကာင္ေလးအတြက္ ကံေကာင္းတာလား၊ ကံဆိုးတာေတာ့မသိေပမယ့္ ေစၫႊန္းျမင့္မိုရ္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကိုျမင္တိုင္း စိုင္းသြင္သူကလည္း သူနဲ႕မဆိုင္ဘဲ မ်က္ရည္ဝဲတတ္ပါတယ္။
"မင္းနဲ႕လည္း မဆိုင္ဘဲနဲ႕"လို႔ မိုရ္ေျပာခဲ့တုန္းက အဲ့ဒီအေသးေလးက သူ႕ကိုစိတ္ေကာက္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ စူပုတ္ေနရင္းၾကားကပဲ ျပန္ေျပာတာက သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔...၊ မိုရ္က သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မို႔ မိုရ္ရဲ႕နာက်င္မႈကလည္း သူခံစားေပးရမယ့္ နာက်င္မႈတစ္ခုပါပဲတဲ့။
"သြင္သု...ငါေလ ကိုကို...ကိုကို႔ကို မခ်စ္ဘဲမေနနိုင္ဘူး"
စိုင္းသြင္သုဆီကေန သက္ျပင္းရွိုက္သံ
ၾကားလိုက္ရၿပီး မိုရ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာလည္း
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ လက္တံတိုေတြၾကားမွာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ပိတ္မိေနခဲ့ေတာ့တယ္။
ေက်ာျပင္ေပၚမွာ ခပ္ဖြဖြေ႐ြ႕ေနတဲ့ လက္ဖဝါးျပင္ေလး ႏွစ္ဖက္က သူ ကိုကို႔ေၾကာင့္ ငိုမိတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဒီလိုမ်ိဳးေလးပဲ အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္ခဲ့တာ...။
"မင္းကို ဘယ္သူက မခ်စ္ဘဲေနဖို႔ ေျပာေနလို႔လဲ"
မေက်မခ်မ္းေရ႐ြတ္သံက သူ႕နား႐ြက္ေအာက္နားမွာ နီးနီးကပ္ကပ္။ စိုင္းသြင္သုဟာ မိုရ္ကိုဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မပ်က္ေစခဲ့ဘူး။ ကိုကိုနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ လူေတြစြပ္စြဲေျပာဆိုနိုင္တဲ့ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ စိုင္းသြင္သုဆီမွာ သူၾကားခ်င္တဲ့ စကားလုံးေတြ အမ်ားအျပားရွိေနတယ္။
"ကိုကို...ကိုကိုက ကေလးအေဖျဖစ္ေတာ့မွာတဲ့။
ငါ...ငါ ကိုကို႔ကို မခ်စ္သင့္..."
"အခ်စ္မွာ စည္းေဘာင္ေတြမရွိဘူးေလ မိုရ္။ မင္းအတြက္ မခ်စ္ဘဲေနရတာက ပိုပင္ပန္းတယ္မလား။ မင္းရဲ႕ပင္ပန္းမႈကို ငါမွ်ေဝယူေပးမွာမို႔ ဒီတိုင္းေလးလည္း အဆင္ေျပသြားမွာပါ"
YOU ARE READING
ရောင်စုံများရဲ့ အခြားတစ်ဖက်(U/Z)
General FictionOn the other side...Love or Hate Own creation by Han_Me
