"ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမေမႀကီးရဲ႕....။ သားမေမ့ပါဘူး...အျပန္က်ဝင္ယူခဲ့မယ္"
ဖုန္းက်သြားၿပီးတာနဲ႕ သူပစ္ခ်ထားခဲ့တဲ့
ႏွင္းဆီပန္းနီေလးကို မိုရ္ ျပန္ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္။ သူ႕ေရွ႕က စားပြဲေပၚမွာေတာ့ စကၠဴစေတြေရာ၊ ႏွင္းဆီနီနီေတြေရာ ဟိုတစ္စ၊ ဒီတစ္စ ျပန႔္က်ဲေနတယ္။ အဆစ္အေပါက္ထင္းေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ပစၥည္းတစ္ခုခ်င္းစီကို ကိုင္လိုက္၊ ျပန္ခ်ထားလိုက္နဲ႕ ရႈပ္ေထြးေနၿပီးတဲ့ေနာက္ နာရီဝက္ခန႔္အၾကာမွာ
မိုရ္ရဲ႕လက္ထဲ လွပတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းနီေလးတစ္စည္း ႐ုပ္လုံးေပၚလာတယ္။ အနီေရာင္ေတြကိုခ်ည္း သုံးထားခဲ့တာျဖစ္လို႔ သူကိုင္ထားတဲ့ ပန္းစည္းေလးက စိတ္ကိုဖမ္းစားဝါးၿမိဳသြားနိုင္တဲ့ ရမၼက္တစ္မ်ိဳးနဲ႕ အနားကလူေတြကိုပါ ဆြဲေဆာင္မွင္သက္သြားေစခဲ့လို႔ စကၠန႔္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာမွ သူ႕အနားပတ္ဝန္းက်င္က လက္ခုပ္သံေတြကို
စၾကားရတယ္။
"ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ၾကည့္ေနတာ ဘယ္လိုၿပီးသြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး"
"လွလိုက္တာေနာ္.... ျမတ္မြန္တို႔လုပ္ရင္
ဒီလိုလွလွေလး ထြက္လာပါ့မလားမသိဘူး"
"ကိုၫႊန္းက ေတာ္လိုက္တာ"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ထြက္လာတဲ့
ခ်ီးက်ဴးသံေတြအတြက္ မိုရ္ရဲ႕တုံ႕ျပန္ပုံက သမာရိုးက်ဆန္လြန္းလွတယ္ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို အေပၚယံရွပ္ၾကည့္ၿပီး
ၿပဳံးလိုက္တဲ့အၿပဳံးက သူ႕ကိုေငးေနတဲ့လူေတြကိုပါ
အလိုလို ၿပဳံးမိသြားေစတဲ့အၿပဳံးမ်ိဳးျဖစ္တယ္။
လက္ထဲက ႏွင္းဆီပန္းစည္းကို ေရွ႕ကလူေတြေရွ႕ ခ်ေပးၿပီးတာနဲ႕ သူေၾကာင့္ ရႈပ္ပြသြားတဲ့အမွိုက္ေတြကို ရွင္းလင္းရင္း ေျပာေနက်စကားတစ္ခြန္းကိုပဲ ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
"အေလ့အက်င့္ပါပဲ...ခ်ိဳခ်ိဳတို႔၊ ျမတ္မြန္တို႔
ကိုသြင္သုတမိုးတို႔လည္း အေလ့အက်င့္မ်ားလာရင္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္တာထက္ ပိုလွတဲ့ပန္းစည္းေတြ လုပ္နိုင္လာမွာပါ"
"ၾကည့္...ကိုၫႊန္းကေလ ခ်ိဳသံသာနဲ႕
ခင္ျမတ္မြန္တို႔ကိုက် အဖ်ားစြတ္ေခၚၿပီး ကြၽန္ေတာ့္က်မွ နာမည္အျပည့္အစုံႀကီးနဲ႕...။ သူတို႔ေခၚသလို အသြင္လို႔ ေခၚလည္းရတာကိုဗ်ာ..."
YOU ARE READING
ရောင်စုံများရဲ့ အခြားတစ်ဖက်(U/Z)
General FictionOn the other side...Love or Hate Own creation by Han_Me
