ရောင်စုံများရဲ့ အခြားတစ်ဖက်(U/Z)

Part 18 (Zawgyi)

"ကိုကို ကေလးရခဲ့ရင္ေတာင္
မိုရ္က အားလုံးရဲ႕ထိပ္ဆုံးမွာ ရွိေနမွာဆိုတဲ့စကားကို မွတ္မိေသးလား"

မိုရ္ ေခါင္းညိတ္တာေရာ၊ ေခါင္းခါတာေရာ ဘာတစ္ခုမွမလုပ္ျဖစ္ဘဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေတြကိုပဲ ေငးေနခဲ့တယ္။ မနက္ခင္းတစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ေျပးလႊားခဲ့ျခင္းအဆုံးသတ္က ကားပါကင္ဝင္းထဲက ေခ်ာင္က်က်တစ္ေနရာမွာ ကားတစ္စီးကိုမွီရင္း ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ေနခဲ့ျခင္းပဲ။ ကိုကိုေရာ၊ မိုရ္‌ေရာ...အသက္ကို ဆြဲဆြဲငင္ငင္ မရွိုက္လို႔မျဖစ္ေတာ့တဲ့အထိ သူတို႔ႏွလုံးသားေတြဟာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခုန္ေပါက္လႈပ္ရွားေနခဲ့တယ္။ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းေတြ တည္ၿငိမ္သြားတဲ့အခ်ိန္ကိုေရာက္ဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္း ကိုကိုဟာ တိတ္တိတ္ကေလး ၿငိမ္သက္ေနခဲ့ၿပီးေတာ့မွ မိုရ္ရဲ႕ရင္ထဲကို ခဲတစ္လုံးပစ္ခ်လိဳက္ျပန္တယ္။

"အဲ့စကားကို မိုရ္ယုံရမယ္ေနာ္"တဲ့...။

ကိုကို႔မွာ မမႏွင္းနဒီေဝတစ္ေယာက္တည္း ရွိေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီစကားကို မိုရ္ အႂကြင္းမဲ့ယုံမိမွာပဲ။ ဖခင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အမွန္တကယ္ေရာက္ရွိလာၿပီးေနာက္မွာ ကိုကိုေျပာတဲ့စကားေတြကို ယုံဖို႔အတြက္က ကေလးေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို မျမင္ရေသးလို႔သာ ကိုကို ဒီလိုစကားေတြ ေျပာေနတာလို႔ပဲ သူ႕ကိုေတြးမိေစတယ္။ ကေလးေလးကို မေတြ႕ရေသးခင္ မိုရ္ကိုဆြဲေခၚလာခဲ့တယ္ဆိုတာကလည္း ကေလးေလးကို ေတြ႕ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုကိုဟာ သူ႕စိတ္သူေျပာင္းလဲမိသြားမွာ ေၾကာက္ေနလို႔ပဲ။ ဒီအခိုက္အတန႔္မွာ သူ ကိုကို႔ကိုနားလည္သြားတယ္လို႔ မိုရ္ခံစားလိုက္ရတယ္။

"ကိုကို..."

မိုရ္ အသံထြက္႐ုံေလးေခၚၿပီး
ကိုကိုလွည့္ၾကည့္လာမွာကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ခံစားခ်က္ေတြက အဆုံးအစမရွိတဲ့ ပင္လယ္ေရျပင္က်ယ္လိုဆိုေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးျဖစ္ဖို႔ကိုပဲ မိုရ္ေ႐ြးခ်ယ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီေ႐ြးခ်ယ္မႈက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းနဲ႕တင္ သက္ဆိုင္ေနတာမဟုတ္ဘဲ သူတို႔နဲ႕ ပတ္သက္သမွ် လူတိုင္းအတြက္ပါ ေသေရးရွင္ေရးတမွ် အေရးႀကီးေနခဲ့တာမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ သူတစ္ေယာက္တည္း သည္းခံၿမိဳသိပ္လိုက္႐ုံနဲ႕ လူအားလုံး ေပ်ာ္႐ႊင္သြားရမယ္ဆို ထပ္ခါထပ္ခါ ေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြလုပ္ေနရမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ သူ႕စိတ္က ေျပာင္းလဲသြားမွာမဟုတ္ဘူး။