"မိုရ္ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ...သားက
ကိတ္ခြံ႕ခ်င္လို႔တဲ့ လိုက္ရွာေနတာ...."
အဆုံးမသတ္နိုင္ခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႕အတူ အရွိန္နဲ႕ေရာက္လာတဲ့ ကိုကို႔ေျခလွမ္းေတြက မိုရ္နဲ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပဲ ရပ္တန႔္သြားခဲ့တယ္။ မိုရ္ရွိတဲ့ေနရာကို ကိုကိုေရာက္လာတာလား....မိုရ္ကပဲ ကိုကိုရွိတဲ့ေနရာကို ေရာက္သြားျပန္တာလား ေဝခြဲမရတဲ့မေရရာမႈေတြက သူ႕ေျခလွမ္းေတြကိုလည္း ကိုကို႔နည္းတူ ရပ္တန႔္သြားေစၿပီး ေမးခြန္းေတြ ေရာက္မလာခင္ကတည္းက မိုရ္ဟာ ကိုကို႔အၾကည့္ေတြ ေျပေလ်ာ့သြားေစမယ့္ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ တသီႀကီးေပးခ်င္ခဲ့တယ္။
"မိုရ္....မိုရ္တို႔ ဒီတိုင္းပဲစကားေျပာ..."
"ကြၽန္ေတာ္အပင္ေတြ ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ေလ...
ကိုၫႊန္းက လိုက္ျပေပးေနတာပါဗ်။ မေျပာမဆိုနဲ႕ ေခၚသြားမိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္အစ္ကို"
သူ႕ေရွ႕မွာ ခပ္သြက္သြက္ဝင္ရပ္လာတဲ့ သြင္သုတမိုးဆီက မုသားစကားေတြကို ကိုကိုယုံၾကည္ရဲ႕လားလို႔ အကဲခတ္မိခ်ိန္ သူ႕ရဲ႕ခပ္႐ြံ႕႐ြံ႕အၾကည့္ေတြက တစ္စုံတစ္ခုကို အလိုမက်ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ပဲ တြန္းတိုက္မိခဲ့တယ္။
"သူက ဘယ္သူလဲ"
မိုရ္ဆီ တိုက္ရိုက္ဦးတည္လာတဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္ေပမယ့္ ကိုကို႔အၾကည့္ေတြက သြင္သုတမိုးဆီမွာပဲရွိေနတယ္။ ေမေမႀကီးရဲ႕ပန္းဆိုင္ကို ကိုကိုဟာ တစ္ႏွစ္ေနလို႔ တစ္ခါေတာင္မေရာက္ျဖစ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သြင္သုတမိုးကိုျမင္ေတာ့ ကိုကို႔အၾကည့္ေတြက ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕
မတူေတာ့တာဘဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
"ဟုတ္....ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ သြင္သုတမိုးပါဗ်။ ကိုၫႊန္းတို႔ပန္းဆိုင္မွာ ပန္းအလွဆင္သင္တန္း တက္ေနပါတယ္"
"မင္းၾကည့္ခ်င္တာၾကည့္ၿပီးၿပီလား"
"ဗ်ာ"
"ၾကည့္ၿပီးရင္ သူ႕ကိုျပန္ေခၚသြားမလို႔...."
အခ်င္းခ်င္းမိတ္ဆက္ခ်ိန္က စကားငါးခြန္းပင္မျပည့္။ လူေတြအေပၚအလိုက္အထိုက္ ဆက္ဆံတတ္တဲ့ကိုကိုက သြင္သုတမိုးနဲ႕က်ေတာ့ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရခက္သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတာကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ မိုရ္လည္း အဲ့ဒီေကာင္ေလးကို အလိုလို လ်စ္လ်ဴရႉလိုက္မိတယ္။ သူတို႔ အဲ့ဒီေနရာကေန ထြက္လာတဲ့အထိ ကိုကို႔ဆီမွာ ေအးစက္တဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြကိုပဲ သူခံစားမိခဲ့ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုကေနတစ္ခု ကူးေျပာင္းသြားေတာ့မွ
ကိုကိုေျခလွမ္းေတြက ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္လာတယ္။
YOU ARE READING
ရောင်စုံများရဲ့ အခြားတစ်ဖက်(U/Z)
General FictionOn the other side...Love or Hate Own creation by Han_Me
