အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့အခါ ေျခလွမ္းေတြဟာ ဦးတည္ရာမဲ့လာတယ္။ လက္ထဲက လြတ္ထြက္သြားတဲ့ စြန္ႀကိဳးေလးကို ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသလိုမ်ိဳး... အခ်စ္၊ အိပ္မက္နဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကို သယ္ေဆာင္သြားတဲ့ အဲ့ဒီစြန္ေလးေရာ ဘယ္ေနရာအထိ ေမ်ာလြင့္သြားၿပီး ဘယ္ေနရာမွာ အဆုံးသတ္မလဲ မသိနိုင္ခဲ့တာကဘဲ ေျခလွမ္းေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဦးတည္ဘက္ေတြဆီ ေျပာင္းလဲသြားေစတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
.
.
.
"ဟဲလို"
"ဖုန္းေခၚထားတာ မမႀကီးအခုမွျမင္လို႔...
ေမြးလူနာေတြဆက္ေနတာနဲ႕ မိုရ္ရယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေနၿပီမမႀကီး"
"ဟယ္...ျပန္လာၿပီလား
ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ႐ုတ္တရက္ႀကီး...."
"ခုနကမွ မမႏွင္းနဒီေဝနဲ႕ ေတြ႕ၿပီးခဲ့တာ..."
"မိုရ္က နဒီနဲ႕ေတြ႕ခဲ့တယ္...ဒါဆို သိၿပီးၿပီေပါ့"
"ဟုတ္ သိၿပီးၿပီ မမႀကီးတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာမွမေျပာၾကဘူး။ ေမေမႀကီးလည္း အတူတူပဲ ေန႕တိုင္းဖုန္းဆက္ေနတာေတာင္ ကိုကိုတို႔အေၾကာင္း မေျပာဘူး"
"အေဝးကလူကို စိတ္မရႈပ္ေစခ်င္လို႔ပါ
ေမာင္ေလးရယ္။ အခုက ဘယ္မွာလဲ အိမ္ေရာက္ေနၿပီလား"
"ေရာက္ေနၿပီ..."
အိမ္ထဲမဝင္ျဖစ္ေသးဘဲ ၿခံျပင္မွာ
ရပ္ေနမိဆဲဆိုတာကိုေတာ့ သူ မေျပာျဖစ္။ "မိုရ္ ျပန္လာတာေကာင္းတယ္"လို႔ တတြတ္တြတ္ေျပာေနတဲ့ မမႀကီးရဲ႕စကားက သူ႕အတြက္ေတာ့ အဓိပၸာယ္ေျပာင္းျပန္။ သူျပန္လာေတာ့ေရာ ဘာေတြမ်ား ေကာင္းသြားမွာလဲ။
သူ ျပန္မလာေတာ့ေရာ ဘာေတြမ်ား ဆိုးသြားမွာမို႔လို႔လဲ။
ကိုကိုနဲ႕နီးကပ္လာတာနဲ႕အမွ် ေကာင္းျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္မလာနိုင္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို ေမေမႀကီးတို႔ကေတာ့ ဝမ္းသာအားရႀကိဳဆိုၾကတယ္။
မမႏွင္းနဒီေဝနဲ႕ ကြာရွင္းၿပီးကတည္းက သူ႕ကိုယ္သူ အခန္းထဲပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ ကိုကို႔အတြက္ မိုရ္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာျခင္းက ကိုကို႔ကို ပုံမွန္အတိုင္း
ျပန္ျဖစ္လာေစမယ့္ နည္းလမ္းေကာင္းတစ္ခုလို႔ ေမေမႀကီးတို႔က ယုံၾကည္ေနၾကတယ္ေလ။
YOU ARE READING
ရောင်စုံများရဲ့ အခြားတစ်ဖက်(U/Z)
General FictionOn the other side...Love or Hate Own creation by Han_Me
