ရောင်စုံများရဲ့ အခြားတစ်ဖက်(U/Z)

Part 26 (Zawgyi)

"ဒါ....ဒါက.....ဘယ္လိုျဖစ္"

အျမင္မွားတာျဖစ္မွာစိုးလို႔ အေခါက္ေခါက္ျပန္ဖတ္ေတာ့လည္း သူျမင္ေနရတဲ့နာမည္ေတြက ေျပာင္းလဲသြားတာမရွိခဲ့...။ သတင္းစာကိုကိုင္ထားတဲ့ သူ႕ရဲ႕လက္ေတြ တုန္ရီမေနခဲ့ေပမယ့္ အတြင္းစိတ္မွာေတာ့ ပြက္ပြက္ဆူၿပီး ပူေလာင္ေနခဲ့တယ္။

မဟုတ္ဘူး....ဒီလိုျဖစ္သြားေစဖို႔အတြက္
သူ ကိုကို႔ဆီကေန ထြက္ေျပးလာခဲ့တာမွ မဟုတ္ဘဲ...။ ကိုကိုတို႔မိသားစုကို မၿပိဳကြဲေစခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုပါ ဖိႏွိပ္ပစ္ခဲ့တာေလ။ ဘာအျပစ္မွမရွိတဲ့ က‌ေလးငယ္ေလးအတြက္ ကိုကိုနဲ႕အေဝးမွာေနနိုင္ဖို႔ သူ ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာ....။ ဒါေတြအားလုံးလုပ္ခဲ့တာေတာင္မွ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘဲ ၿပိဳပ်က္သြားတဲ့အိမ္ေထာင္တစ္ခုက သူ႕ကိုလည္း အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ရိုက္ခတ္ခဲ့ၿပီး ဒီကိစၥေတြအားလုံးကိုျဖစ္ေစတဲ့ အဓိကတရားခံဟာ သူပါပဲဆိုတဲ့ အစိုင္အခဲတစ္ခုကို ရင္ထဲမွာ အျမစ္တြယ္ႀကီးထြားေစရင္း နာက်င္မႈကလည္း အသက္ရႉမိခ်ိန္တိုင္းမွာ မခံမရပ္နိုင္ဘဲ။

"အဲ့လိုမျဖစ္ရဘူးေလ...အဲ့လိုမျဖစ္ရဘူး"

သတင္းစာေပၚက နာမည္ေတြကို စိုက္ၾကည့္ရင္း တတြတ္တြတ္ေရ႐ြတ္ေနတဲ့သူ႕ပုံစံက အ႐ူးတစ္ေယာက္နဲ႕
တူ​ေနခဲ့ၿပီး အလင္းေရာင္ေပ်ာက္ဆုံးသြားခ်ိန္အထိ တစ္ေနရာတည္းမွာ မလႈပ္မယွက္ထိုင္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ဟာ တစ္သက္လုံး အဲ့ဒီအတိုင္းပဲ ၿငိမ္သက္သြားေတာ့မယ္လို႔ ထင္ရေစတယ္။ ဟာလာဟင္းေနတဲ့ခံစားမႈက ျပည့္သိပ္ေနတဲ့ခံစားမႈလို မဆိုး႐ြားဘူးလို႔ ထင္စရာရွိတဲ့တိုင္ေအာင္ တစ္ခုခုကို ရွာေဖြခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္အရာကိုမွ ရွာမေတြ႕နိုင္တဲ့အခါ အဲ့ဒီခံစားမႈကလည္း ကမၻာတစ္ခုလုံးေပ်ာက္ဆုံးသြားရသလို ဆိုး႐ြားေနခဲ့တာမ်ိဳးပါပဲ။

ပိုၿပီးၿငိမ္သက္ေနေလေလ၊ သူ႕အေတြးေတြဟာ ပိုၿပီး႐ုန္းႂကြလာေလေလ...မခံနိုင္တဲ့အဆုံးမွာေတာ့ အခန္းေထာင့္မွာ ပုံထားတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လုံးကို
ဆြဲယူၿပီး ပန္းေတြရွိတဲ့ေနရာကို ေက်ာခိုင္းခဲ့တယ္။