အပိုင်း-၁၈

1.9K 122 8
                                    

"နားခိုရာ"

"ဟိတ် တို့ကိုကြည့်ရတာ ခေါင်းမကိုက်ဘူးလား"

ဆိုပြီးဖွင့်လာတဲ့မျက်ဝန်းညိုတွေက သံလိုက်ဓာတ်တွေပါနေသလိုမျိုး လွင်ဟာတဖြေးဖြေးအနားကပ်မိသွားတယ်။

အသက်တစ်ခါ ထပ်ရှူလိုက်တာနဲ့ နီးကပ်သွားတော့မဲ့ နှုတ်ခမ်းကို လွင်ငေးကြည့်နေမိတယ်။ နှုတ်ခမ်းပိုင်ရှင်ဖြစ်တဲ့ မြဟာလည်း ခပ်ငြိမ်ငြိမ်ဖြစ်သွားတယ်။

အကွာအဝေးလေးတစ်ခုစာပဲ ခြားတော့တဲ့နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ထိမယောင်နဲ့ ပြန်ဝေးသွားကြတယ်။

"အမ်း မမူးပါဘူး ဒီတိုင်းအားနာလို့မနိုးတာ"

"အော်... အင်း..အင်း "

မြကိုလွင်မရဲတရဲ ခိုးကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ မြဟာ လွင့်ရဲ့မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်ပြီးပြောလာတယ်။

"အခွင့်‌အရေးရတုံး ယူ နောက်ဆို ဒီအကွာအဝေး‌ေတွဖြစ်လာမှာ မဟုတ်တော့ဘူး အဝေးဆုံးအထိ ဝေးသွားလိမ့်မယ် လွင်"

"ဘာကိုပြောချင်တာလဲ မြ မောင်-"

"ဟင်"

"မဟုတ်ဘူး ပါးစပ်ကသူ့ဟာသူထွက်သွားတာ"

"အင်း တို့ ခဏဖုန်းသွားပြောအုံးမယ်"

ဒီလိုနဲ့ အနီရောင်ဆိုဖာလေးပေါ်မှာ လွင့်တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့လေတယ်။ ခပ်တွေတွေနဲ့မြရဲ့ကျောပြင်ကိုငေးရင်းနဲ့ လွင်ဟာ အတွေးတွေများလာတယ်။

'မြဟာဘာကိုဆိုလိုချင်တာပါလိမ့်-'

×××

မြသည် ဖုန်းအားခပ်ကျစ်ကျစ်ဆုတ်ထားကာ အနီးအနားရှိ ဝရံတာနားက ခုံတန်းလေးပေါ်သွားထိုင်လိုက်သည်။ မြ၏တင်းထားသော မျက်ဝန်း‌တို့မှ မျက်ရည်များစီးကျလာသည်။ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုမျိုး ဟန်ဆောင်နေရသည်မှာအလွန်ပင် ပင်ပန်းလှသည်။

မောင်သည် မြအားမမှတ်မိရလောက်အောင် မြအား မုန်းသွားသည်လား။ မြအား မောင်မထွက်သွားခင်က ပြောဖူးသည့်စကားအားပြန်အမှတ်ရသည်။

မြကိုမုန်းတယ်ဆိုတဲ့စကား။ မြသည်အခန်းထဲရောင်နေခဲ့သော်လည်း မောင့်၏ကြေကွဲသံတို့စွတ်နေခဲ့တဲ့ ဒီစကားကိုတော့ သေချာကြားခဲ့ပါသည်။

MyaWhere stories live. Discover now