❝Hiçbir silah sana elinde patlamayacağının garantisini vermez.❞
ASLANLAR SERİSİ, KONRULUN KAFESİ ve DUZAH kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.
Oy vermeyi, yorum yapmayı ve bölümden sonra kritik yapmak için Twitter'a gelmeyi unutmayın. Ayrıca beni Instagram'dan takip edebilirsiniz, çünkü duyuruları oradan yapıyorum her zaman. @/deathlessniks.
İyi okumalar.
Sena Şener, İnsan Gelir İnsan Geçer
Teoman, Bir Kış Sabahı
Tamino, Chambers
13. Bölüm: "Sürüsünü Avlayan Aslan"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Usulüne göre gömülmeyen her şey sonradan hortlar." - Lacan.
21 Kasım 2011, 6 sene önce.
Ellerini cebine sokup anahtarı çıkarmadan önce kısa bir an düşündü.
Ela gözleri bahçeye döndü. Köpek kulübesi hâlâ yerinde duruyordu, o kadar eskimişti ki yıkılmak üzereydi. Yanında bir mama kabı vardı ve üstünde yıllar önce ölen köpeğinin ismi yazıyordu. Fox. En azından o yazdığını biliyordu çünkü üstü tozla kaplanmış plastikte yazan yazı okunacak gibi değildi. Sabahtan beri yağan ve az önce duran sağanak yüzünden içinde su birikmişti. Gözleri bahçeyi turlamaya devam etti. İçeri girmek istemiyordu. İçeri girmemek için binlerce nedeni vardı, girmek içinse yalnızca bir tane.
Eski meşe ağacına ve dalına asılmış olan salıncağa baktı. Salıncağı ağaca bağlayan halatlar neredeyse kopmak üzereydi, tahta ise çürümüş görünüyordu. Evin etrafındaki çiçeklerin hepsi çürümüştü ve ağacı sarmaşıklar sarmıştı ama kimsenin umurunda değildi. Neden olsundu ki? Buraya senelerdir adımını atmamıştı ama hiçbir şeyin değişmediğini tek bir bakışta anlayabiliyordu.
Hem dışarıda hem de içeride her şey aynı kalmıştı.
Bir adım geri giderek bahçe kapısından çıktı. Eski demir gıcırdadığında yanında duran kırmızı posta kutusuna baktı. O da paslanmış görünüyordu. Gözleri posta kutusunun tahta sapına takıldı. Orada ne göreceğini biliyordu. Küçükken kazıdıkları sayılar. 20-21.
Kapıdan çıkarak evin merdivenlerini çıkmaya başladı. İçinden neden burada olduğunu sorguluyordu. Babasının haberi yoktu. Olsaydı muhtemelen gelmemesini söylerdi. Biz başımızın çaresine bakıyoruz, derdi. Sen huzuru sağlamaya çalışırken hep kaçırıyorsun.
