❝Hiçbir silah sana elinde patlamayacağının garantisini vermez.❞
ASLANLAR SERİSİ, KONRULUN KAFESİ ve DUZAH kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.
Lütfen oy ve yorumları unutmayın, gerçekten çok motive ediyorlar beni. Özellikle de böyle bir dönemde. İyi okumalar dilerim.
Instragram: hazel.noya
Twitter: davincitookapen & sabahayolculuk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
TOOPOOR, DIED FOR YOU
Lana Del Rey, Black Bathing Suit
Lana Del Rey, Cinnamon Girl
25. Bölüm: "Ölümden Önce Tutulan Yas"
Saat 12.21
Moskova, Rusya.
"Bugün nasıl hissediyorsun?"
Dışarıda karla karışık yağmur yağıyordu ve hava sıcaklığı Aralık'ın sonlarına gelinmesi ile artık iyice düşmüştü. Ofisin içinde klima çalıştığından dolayı içerisi sıcaktı. Perva ceketini çıkarıp oturduğu gri koltukta yana koyduğu ve arkasına yaslandı.
"Her zamanki gibi." Bakışları karşısındaki kadına döndü. "Sen nasıl hissediyorsun?"
"İyiyim, teşekkür ederim." Mavi gözleri Perva'ya döndüğünde, "Aslında seni gördüğüme şaşırdım," dedi. "Epeydir ortada yoktun."
"Moskova'da değildim," dedi Perva kısa keserek.
"Gece kulubünde seni görmüştüm ama." Perva şaşkın bir şekilde kafasını kaldırdığında kadın güldü. "Ne? Sadece sen mi içki içebilirsin? Buralardaydın. Neden uğramadın?"
"Bir şeyin değişmediğini hissediyorum çünkü," dedi Perva omzunu silkerek. "Ne işe yarıyor sence buraya gelip konuşmak, Tatiana?"
"Konuşmuyorsun ki," dedi önündeki ahşap masaya doğru eğildiğinde. Tatiana otuzlarının sonundaydı, sarışın ve mavi gözlüydü. Perva'dan on yaş büyük olmasına rağmen çok daha genç gösteriyordu. "Bu geldiğin otuzuncu seans ve cevapladığın tek soru hâlâ nasıl olduğun sorusu. Sonrasında ya hep laf cambazlığı yapıyorsun, ya da susuyorsun. Daha fenası, işim çıktı diye kalkıp gidiyorsun."
"Gerçekten işim çıkıyor," diye itiraz etti Perva. Aslında çıkmıyordu. Sadece bunalıyordu.
Tatiana ona inanmıyormuş gibi baktı. "Hiçbir işin senden daha önemli bir iş olabileceğini sanmıyorum. Sen neden böyle düşünüyorsun?" Perva ofladığında, "Eğer konuşmak istemiyorsan neden buraya geliyorsun?" diye sordu.
Aslında bunun belli bir cevabı yoktu. Seneler önce annesini psikoloğa gelmesi için ikna ettiğinde, annesi gitme şartı olarak onun da gitmesini koymuştu. Bu yüzden gitmişti. Bir şeyin değiştiği yoktu, aslında doğru dürüst bir şey anlatabildiği de yoktu. Hatta artık annesi bile yoktu... Ama verdiği sözü tutmaya devam ediyordu. Dışarıdan bakan birisi onun yardım istemesine şaşırabilirdi ama aslında bu odada sadece iki saniye dursalar, buraya sadece benden çıktı demek için geldiğini anlayabilirlerdi. Gerçekten yardımı kabul ettiği yoktu. Sadece kabul ediyormuş gibi yapıyordu. Böylece kendini avutmaya devam edebilirdi.
