20. Bölüm: "Dünyaya Karşı Durmak"

17.4K 2.4K 3.6K
                                    





İyi okumalar.
Lütfen oy vermeyi unutmayın.

Bölümlerin ne zaman geleceğinden haberdar olmak için Instagram'ım: hazel.noya

Twitter hesabım: davincitookapen


20. Bölüm: "Dünyaya Karşı Durmak"

Lucy Daydream, Monsters

LANKS, Man

Çakır Elem

Bir Aslan sürüsünün içinde bir Çakal olmanın, dışlanmışlıkla beraber getirdiği bazı avantajlar vardır. Aslanlar, kendilerini beğenmiş varlıklardır. Bu yüzden hiçbir zaman onlardan daha aşağıda görünenlerin onlar için bir tehlike arz edeceğini düşünmezler. Bu da gölgelerin arkasında, istediğin kadar yükselebileceğin anlamına gelir.

Çakallar, Aslan oluncaya kadar yükselebilir.

Ama asla bir Aslan olamazlar.

Asla bir Aslan olamayacağım.

Bunu biliyorum.

Çektiğim bu acı, kinimi doğuruyor.

Aile her şeydir sözleriyle büyütüldüm, bir bebek gibi kandırıldım ve sonra da çöpe atıldım.

"Ben yokken neler oldu?" Sorunun sağ taraftan geldiğini biliyordum, onun sesini binlerce insanın bağırdığı bir salonda bile tanırdım ama dönüp ona bakmadım. "Hızlı özet, Fyo. İşim var."

"Ne işin var?" diye sordu Fyo. "Yine kavga mı çıkaracaksın?"

"Benim yaptıklarımı mı sorguluyorsun?" diye sordu Denis. "Sana bunu yapabileceğini düşündüren ne, kuzen?"

Sesinde her zamanki öfke vardı.

Bu dünyaya karşı öfkeli olan adamları gözlerindeki bakıştan tanırım. Sanki çok büyük bir adam olabilecekmişler gibi  onların sırtını sıvazlarken yabancı bedenler, onlar aynaya baktığında bir hiç görmekle meşguldürler.

Onun gibi.

"Götün fazla kalkmasın," dedi Fyo öfkeli bir sesle. "Benimle konuşuyorsun, bir itinle değil."

"Götüm istediğim kadar kalkar," dedi Denis kahkaha attığında. Normal bir insanın kahkahası samimi ve içten olurdu, değil mi? Güzel şeyleri çağrıştırırdı. Onunki öyle değildi. Hastalıklı olduğunu her şekilde belli etmeye yemin etmiş gibiydi. "Dima olan benim. Sen değilsin. Eğer yönetebilecek taşaklara sahip olsaydın, Dima ben olmazdım, sen olurdun. Değil mi, kuzen?"

"Tek bir lakap bu Denis," dedi Fyo, tam yanıma oturduğunda. "Tek bir lakap. Başka bir şey değil. Sana verildiği gibi, kolayca alınabilir de. Bu hayatta seni sen yapan şey hareketlerindir, insanların sana taktığı bir isim değil."

"Bana neden hiç saygı duymuyorsun?" diye sordu Denis. "Neden senin gözünde hiçbir zaman saygıyı hak etmiyorum? Abim ortada yok. İşe yaramaz olan ise bu ailenin verdiği sorumlulukları yüklenmek yerine partilemekle meşgul. Ben buradayım, Fyo. Buradayım. Hep buradayım. Ailem için. Aileme sahip çıkmak için. Ama yine de sana yaranamıyordum. Hiçbirinize... Hiçbir zaman yaranamıyorum. Yüce İsa... Gerçekten bazen tüm ailemi kurşuna dizmek istiyorum."

"Hapishane seni duygusal mı yaptı, kuzen?" diye sordu elinde bir şişe ile gelen Andrei gülerek. Her zaman en gevşekleri oydu. "Sakin ol. Seninle gurur duyuyoruz. Sen olmasan ne yapardık?"

DUZAHHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin