"Yemegini ye"dedi kafasını hafif yana dogru egerek gözlerimle gösterdigi yere bakınca kapının yanındaki komidinin üzerindeki tepsiyi gördüm.Sonra arka planda kapıdaki anahtarı fark etmemle anında bir ışık yandı gözlerimde Ateş'e baktıgımda ellerini kafasının altında birleştirmişti gözleri kapalıydı.Bunu fırsat bilerek hızla yatağın etrafından dolanıp kapıya dogru koşar adım ilerledim.Ateş her an gözlerini açıp fark edebilirdi.Çok hızlı olmalıydım.Elimi kapının külbüne bırakıp külbü idirdigim an belimden sarılan kollar ile sert bir bedene çarptı sırtım.Anlık bir korkuyla yerimden sıçradım.Agzımdan çıkan küçük çaplı çıglık odayı dolduruyordu.
Ne ara gözlerini açmıştı??Ne zaman kaçacagımı anlamıştı??Ateş ne zaman kalkmıştı yataktan??aklımdaki sorular ardı arkası gelmezken kafamın üstünden kokumu içine çeken adamın ellerini itmeye çalışıyordum.Bedenime temas etmesi rahatsız ediyordu beni.Tamam etkilenmekten korkuyordum bu yüzden çekmeliydi ellerini derhal ama ne kadar çırpınsam daha çok sıkıyordu belimi."Ateş bırak beni lütfen bak kaçmıyacam bir daha lütfen "dedim.Hiç bir şeyden degilse bille Ateş'e söyledigim yalanlardan dolayı cehenemi boylıyacaktım.Ateş belimdeki ellerini gevşetmedi hiç bir şey de söylemedi öylece duruyordu.
Yalvarır gibi konuşmaya devam ettim."Ateş lütfen bak bırak en azından Büşraları göreyim söz bak geri gelicem istersen tekrar baglarsın beni ama lütfen bırak göreyim onları."dedim.Bedenimdeki elleri millim oynamadı.Tek kelime etmedi.Bir süre bekledim cevap verir diye ama yok cevap vermek bir yana adam hareket etmemeye yemin etmişti sanki.
Sinirlenmeye başlamıştım.Bir şey söylese, bıraksa ölecek sanki. Ellerini itmeye çalıştım.Bu sefer daha çok öfkeyle elleri tekrar kıpırdamayınca sinirden pençe gibi kullandığım tırnaklarımı ellerine geçirdim."Bırak beni"diye bağırırken bir anda ellerini parçalayan ellerimi bileginden tutup kendine çevirdi beni.
"Ellerini çözmek hattaymış"dedi.Öfkeyle sanki söylecek çok şeyi varmışta söylemek istemiyormuş gibiydi.Bir anda billeklerimden çekiştirip yatağı oturttu.Bileklerimi yatağın başındaki kellepçelere geçirirken çırpınmadım neden bilmiyorum ama çırpınasım yoktu sadece parçaladığım ellerindeki kana baktım ellerimin üstüne akarken Ateş bunu umursamıyordu ellerini parçalamıştım.Gerçekten sadece çizik oldugunu sandıgım ellerinin üzeri parçalanmıştı.Dengesiz güç bu mu oluyordu? Bilmiyorum ama ben ellerine yaptıklarımı yeni fark ediyordum.Bu neydi şimdi??Daha önce de yaşamıştım böyle şeyler ama onlar anlık reflexlerdi.Ellerini bu halle getirebilmem için zaman gerekirdi.Bunları yeni fark etmem ise bilinç kaybı.
Ateş ellerimi bağladıktan sonra hırsla çıktı.Yüzüme bakmadı bille.Kendimi kötü hissediyordum.Bir tarafım ellerine yaptıgım şeyin canice oldugunu söylerken bir yanım ise bunu hak ettigini söylüyordu.İçimdeki sıkıntı ile baş başa bırakmıştı beni.
...
Tam üç saattir burada tek başımayım.Duvardaki saate bakıp bir ileri bir geri gidiyordum.Şu an dışarıdan hacıyatmaz gibi gözüktüğüme emindim ama umrumda degildi.
İki saatir düşünmekten kafayı yemek üzereydim.İlk bir saat kendimi haklı görsemde sonraki saatlerde yaşadıklarımız geldi aklıma o her ne kadar canımî yaksa da iğleştirmeyi deniyordu.Başarabiliyor muydu? orası tartışılır ama deniyordu işte.Peki ben ne yapıyordum??
Canını yaktıkça bir bundan zevk almadığım kalmıştı .İlk bir saat oh olsun dedigim her dakika için kendimden nefret ettim.Onu sevdigimden degil ama bir insanın canını yaktıktan sonra kimin haklı oldugunu düşünüyordum.Bu benlik bir hareket değildi.Olmamalıydı.Ben böyle biri değilim.Ne yaparlarsa yapsınlar kendimden ödün vermemeliydim.Off off sinirden kafayı yemek üzereydim.
"Tamam yaptım peki bunu nasıl telafi ederim" lafına ne kadar gıcık olsam da cidden ellimde olmadan yapmıştım.Bir daha olmaması için ellimden gelen her şeyi yapacaktım.Peki şimdi bu yaptığımı görmezden gelemem de... Ne yapacam ??
Özür dilesem yok dileyemem başka bir şeyde gelmiyordu ki aklıma ...Krem sürsem diyecem ama gözlerimin önündeki bileğimde duran kelepçeler esir oldugumun altını çizerek belirtiyor.
Bir anda kapıdan ses gelinceirkilerek oraya döndüm.Odaya girip dik dik bana baktı.O baktıkça içimde bir yerlerde beni içten içe kemiren vicdanım canımı yakmaya devam etti.Baglı ellerime,sonra gözü sabah getirdigi tepsiye ilişti.Sabah bunları yemem için getirmişti.Sonra olanlar malum tabi...
Kendimi suçlu olarak görmem normal degildi belki ama ben kendim olmaktan çıktıgım için suçlu hissediyordum.Ateş tepsiyi alıp çıktı odadan sonra kapı kilitleme sessi geldi.Sanki kilitlemese kaçabilecektim ya.Göz devirip yatagın ucundaki saatle bakışmaya devam ettim.
Saatlerdir baktıgım saate biraz daha baktım.
...
Neden bilmiyorum ama kapı kilit sesi gelince irkildim.Kafamı kapıya dogru çevirdim Ateş gelmişti.Elindeki yemek tepsisini masanın üzerine bırakıp kapıyı tekrar kilitledi.Yatağın yanına gelip arkama oturdu. Sanırım yatağın ayak ucundaki demire yaslanmıştı.Yatak hafiften sallanırken onu göremedigim için tekrar saate çevirdim gözlerimi.Şok içinde baktım saate Ateş gittiginden beridir yarım saat geçmişti.Ben ne ara...
Ateş yemek tepsisini alıp yatağın etrafından dolandıp yanıma oturdu.Yastığın üstüne tepsiyi bırakıp kaşıgı elline aldı.Sessizce onu izlerken ellindeki derin çizikler gözüme çarptı.Benim belkide kaç defa vücudumda oluşup su deyince ölmekten better eden çizikleri şimdi onun ellerinde vardı ve bunun sorumlusu bendim.
Kaşığı çorbaya daldırıp dolu kaşıgı çıkartışını sonra tabağın yanına kaşıgı altını sürüşünü izledim.Sakince suratımda nasıl bir ifade var bilmiyorum ama sabah ki öfkemden eser kalmamıştı. İşin garip kısmı vicdanım bille beni külle çevirdikten sonra yok olmuştu ortadan.Hiç bir şey hissetmiyordum.Bedenim bir çöl kadar hissiz ve durgundu.
Ateş'in yemegi kendi ağzına götürmesinj beklerken dudaklarımın önüne getirince donup kaldım.Gözlerimiz birleşince siyah harelerinin içinde kaybolmak istedim.Gözleri garip bir duygu hissetiriyordu ama ne oldugunu anlamadım.Ben onun kardeşlerim gibi qldıgım cezadan zevk alarak beni kışkırtacagını düşünürken o bana yemek yedirmeye çalışıyordu.
Garip garip adama bakarken buldum kendimi o ise sabırla agzımı açmamı bekliyordu.Kendimi biraz geri çekip kafamı olumsuz anlamda salladım."Aç degilim"dedim.Tamam açtım ama çocuk gibi yemek yedirmesjnin verdigi his açlıgın verdigi histen daha katlanılamazdı.
Derin bir nefes aldım.Yayla çorbasının kokusu ve et bulyon kokan pilavın kokusu burnuma dolarken Ateş'in sevdigim yemekleri nereden bildigini anlamaya çalışıyordum.Gözlerimi saate diktim.O an nedense günlerdir ortada olmayan iç sesim"Baran söylemiştir."dedi.Günlerdir sessizlige alışmışken bir anda sesi yankılanınca az daha etrafımda kimse varmı? diye bakacaktım.Son anda kendimi tuttum.Ateş görse bu kıza gelmişler der di heralde.Aman çokta umrumda ne düşündüğü.
Tepsiyi kendi tarafındaki komidine bıraktıgını duydum.Sonra yatağın etrafında dolanıp yanıma geldi.Arka cebine elini atıp anahtarları çıkartı.Ellerimdeki kelepçeyi tutunca sakince durdum ellerimi açıp tekrar yatağı etrafından dolandı.Bileklerimdeki kırmızılıgı ovarken duruşumu düzeltim.belimi demirlere dayayıp bagdaş kurdum.Odanın içinde ayak sesleri devam ederken ben altımdaki yastıgı düzeltmekle meşkuldüm.Dizlerimin üstüne tepsi konulunca bir önümdeki yemeklere bir de tepemde dikilen Ateş'e baktım.Tepsiyi bıraktıktan sonra karşıma oturdu.Üzerimdeki bakışlarını aldırmadan "Çantamı verebilir misin??"dedim.İlk baş anlamasada sonra ufak bir kafa hareketi ile onaylayıp ayağı kalktı.Kapıyı açıp çıktı.Bende yemegimi yemege başladım.
Vote Atmayı Unutmayın!!
