Chapter 23

16 2 0
                                    

Shin's POV

Ilang oras din kami rito sa mall, dito na rin kami nag lunch bago dumaretso sa orphanage.

May planong mag boodle fight sa orphanage mamaya for dinner kaya paniguradong matagalan ang pagluluto rito. Ang dami ba naman binili ni Hana. May mga seafoods pa, lulutuin today, tas mga beef, pork at chicken na iba't ibang luto.

I don't really know how to cook so I guess I'll just help Vin to grill the pork later.

"You're surprisingly quiet. I was expecting you to ask me how I was able to enter the mall with a gun in my bag," sabi ni Hana na ikinalingon ko sa kaniya.

We're now on our way to their Aunt's orphanage and as usual, I'm here in her car again.

"Because your family owns the mall so basically the guards are your workers," walang gana kong sabi at tumango siya. "Hide told us earlier."

"Just to be clear, I own the mall, not my family. Well, not legally for now since I'm still a minor. But when my 18th birthday comes, the mall will be legally mine," paliwanag nito.

Like I care.

"Okay," sabi ko na lang at tumingin muli sa bintana.

Natahimik kami pareho ng biglang nagring ang phone ni Hana. Agad niya itong nilabas mula sa bag niya at inabot sa akin na ikinakunot ng noo ko.

"Answer it," she said.

Sinagot ko ang tawag nang makita ko abg pangalan ni Hide. I put it on speaker para marinig ni Hana.

["Asan na kayo? Bakit ang tagal niyo? Andito na kami,"] sabi ni Hide.

"We're almost there," sabi ni Hana. Nagpaalam na si Hide at agad pinatay abg tawag.

"Can you put it back on my bag?" sabi ni Hana.

Hindi na ako nakipagtalo at nilagay na lang. Dumikit ang kamay ko sa baril na nasa bag niya nang ilagay ko ang cellphone niya sa loob. Agad naman bumilis ang tibok ng puso ko.

This is the first time I've ever touched a gun!

"You just touched it for a sec and you trembled like that? You're such a pussy," natatawang saad ni Hana "First time touched a gun?" tanong ni Hana.

"Hell, yeah. And my first time having someone pointing a gun on me," matigas kong sabi na mahina niyang ikinatawa.

Nakakairita! What's so funny about it?!

"Look, I already said I'm sorry, get over with it, gosh," natatawa niyang sabi.

Hininto nito ang sasakyan sa harap ng malaking gate na may malaking bahay. May nakasulat sa labas ng gate na Japanese.

"What does that mean?" I asked while staring at the sign.

"It's translated to Children's Home in English," sabi ni Hana at tumango ako.

Bumusina si Hana at agad na lumabas si Karma at Van sa loob ng orphanage at pinagbuksan kami ng gate. Pinasok ni Hana ang sasakyan at pinarada sa tabi ng Urus.

Paglabas namin ng sasakyan ay biglang nagsilabasan ang mga bata sa koob at sinalubong kami… I mean si Hana. They hugged her with a sweet smiles on their face.

"Ate!"

"Namiss ka namin!"

"Bakit ang tagal mo?"

Tanong ng mga bata at matamis ba nginitian ito.

"I just got back here from Japan last month and I was really busy," sabi nito. Busy ba talaga o baka laging nasa hospital?

Napatalon ako sa gulat nang may tumahol na mga aso mula sa loob at tumakbo papunta kay Hana. Napalayo pa ako kay Hana at tumabi kay Karma. I'm not scared to dogs, nagulat lang ako at medyo natakot din ng konti. Sinong hindi matatakot pag nakakita ka ng apat na puro itim na aso na doberman, rottweiler, cane corso at great dane ang lahi at tumatakbo papunta sa direksyon mo? Putang ina baka kung ibang tao nasa posisyon ko ay kumaripas na nang takbo iyon palabas dito.

Lives for a LifeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon