SAFİR

76.BÖLÜM:"BİR AVUÇ TOPRAK"

Sonunda bölümle geldim. Keyifli okumalar canlarım... 🥰 🥰 🥰

İnstagram: hilalmysh55

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın :Dd

Karanlığın içinde ilerlerken ayaklarıma kumlar bulaşıyordu. Sanki attığım her adımda ayaklarıma bulaşan kumlar katran gibi ağırlaşıp beni içine çekmek ister gibi dolanıyordu bedenime.

Kafamı kaldırıp yukarıya doğru baktım. Fakat gördüğüm tek şey yine ve yeniden karanlık oldu. Sanki biri ışık geçirmez bir kum saatinin içine hapsetmişti de ben orada debeleniyordum... Ve sanki yakında o kumlar beni yutacaktı.

Bir kez daha ileriye doğru kendimi çekmeye çalıştığımda önce bir nefes sesi işittim hemen sonra ise ayaklarıma değen başka bir beden.

İçimde büyüyen korku ile kendimi geri çekmeye çalıştığım an kumlar bacaklarıma dolandı ve yere sırt üstü düştüm. Sonrasında ise o kumlar tüm bedenime saldırır gibi etrafıma dolandı ve beni içine çekemeye başladı.

Yardım çığlıkları atmak için ağzımı açtığımda ise kumlar ciğerlerime doğru ilerlemeye başladı ve artık nefes almak imkansızdı... boğulmanın eşiğinde debelenirken son çare ellerimi kaldırıp tutunacak bir şeyler aradım...

Zaten simsiyah olan, alan nefessizliğinde etkisiyle tamamen karanlığa gömülmüştü. Gözlerimin kapalı ya da açık olduğunu bile ayırt edemeyeceğim durumda ise bir el elimi kavradı.

O sıcacık ele can simidi gibi tutunurken o el beni yukarı doğru çekip beni kumdan bataklığın içinden çıkarttı.

Beni çekip çıkartan kişiyi görmek için etrafıma bakındığımda ise yine kocaman bir karanlık kucakladı ruhumu... Ama bu sefer bir farkla, yanımdaki kurtarıcının kalbinden kalbime bakan sıcaklığı artık net bir şekilde hissediyordum.

Araf yanımdaydı. Elimi tutup karanlığın içinden çekip çıkartmıştı beni.

Elini sıkıca tutup ileri doğru bir adım attığımda ayağıma az önce dokunduğum beden bir kez daha temas etti. O an içimin ürpertisi ile bocalarken Araf elini belime doladı.

Yere baktığımda karanlık çekildi ve ben orada yatan İbrahim Derin'i gördüm. Göz kapakları açık kanla kaplı göz bebekleri ile bana bakıyordu, tek eli kalbinin üzerinde diğeri ise bana doğru uzanmış yardım dileniyordu.

Dudaklarının kenarları kanla kaplıydı boğazı ise bir halatla sarılmış gibi mosmordu. Onun o halini görmek bir adım daha geriye çekilmeme neden oldu.

Şimdiye kadar onlarca ceset görmüş, birçoğunun nedeni olmuş biri olmama rağmen onun o halini görmek ruhumun bulanmasına içimin tiksinti ve korkuyla büzülmesine neden olmuştu.

Dikkatle her incelemem de çok daha kötü şeyleri görüyordum... kapattığı kalbinden denizlere bedel kan akıyordu mesela...

Üzerinde yattığı kum onun kanı yüzünden çamur gibi olmuştu...

Bedeninde derin kesikler vardı ve o kesiklerden irinler akmaya başlamıştı, kulaklarından ufacık kurtçukların çıkmaya çalıştığını gördüğümde midem kasıldı ve kusmamak için elimi hızlıca ağzıma götürdüm.

"Yardım et..." diye fısıldadı babam odaksız gözlerini bana çevirirken.

Bana bakması ile geriye doğru adım atmaya çalıştım fakat hemen arkamda duran Beden bir duvar kadar sağlam olduğu için işe yaramadı.