Bileğine pranga olmuş korkularınla yüzleşmen lazım.
Manolya kadar yegâne
Noyan kadar zeki
Kurt kadar tehlikeli
Katil kadar sessiz olman lazım.
Gözünü kapat.
Ne görüyorsun?
Ben ceset görüyorum.
Yüreğimizin ceseti,
Yıkılışlarımızın ceseti.
Şimdi tam...
*Yegâne olan bu bitki piyon mu olmuştu bu oyunda?*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlahi Bakış Açısı
Avcı avını kandırmıştı ve büyük avcının avını yakalamasını sağlamıştı. Kendisi bu avdan pek pay alamasa da büyük avcı mutluydu halinden.
Telefonun çalmasıyla içmeyi bırakarak eline aldı. Gördüğü nuramayla telefonunu açtı.
"Kurt. İşi hallettim. Av avlandı." Büyük avcının dedikleriyle yüzünü buruşturdu.
"Ama, ama, ama... Ben neden avlamadım?"dedi duygusal bir şekilde. Büyük avcı bir sabır çekti.
Kurt bazen enerjik ama çoğu zaman sert biriydi.
"Kurt. Çıldırtma beni. Her şey benim planım. İntikam benim intikamım. Cesetler benim cesetlerim. Katil olan da benim. Sen bana yardım edensin."dedi büyük avcı. Kurt başını salladı istemsizce.
"Tamam da bende intikam alıyorum yani. Bana da bırakır insan."dedi kinayeli sesiyle. Katil sinirlenmeye başlamıştı. Cidden Kurt onun sinirlerini bozuyordu.
"Sinirlerimi bozma benim!"diye kükredi adeta. Aslan misali çıkan kükremesi Kurt'u korkutmadı.
İkisi de yırtıcıydı bu oyunda.
Yırtıcılar dost olmuşken bu savaşta, ne yapması gerekiyordu çiçekler avlarla.
Bitkiler yerinde sayıklarken yırtıcılar harekete geçmişlerdi çoktan.
