Bileğine pranga olmuş korkularınla yüzleşmen lazım.
Manolya kadar yegâne
Noyan kadar zeki
Kurt kadar tehlikeli
Katil kadar sessiz olman lazım.
Gözünü kapat.
Ne görüyorsun?
Ben ceset görüyorum.
Yüreğimizin ceseti,
Yıkılışlarımızın ceseti.
Şimdi tam...
Sevdiğimiz ederdi ihanet, güvendiğimiz, sırtımızı yasladığımız kişi ederdi
İhanet kaçınılmazdı *
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mustafa'nın babası Erdem amca bizi odasına topladığında hepimiz stresliydik.
Bir kişi dışında.
Fatih.
Neden bu kadar umursamaz davranıyordu bilmiyordum ama yakalandığımızda en çok korkması gerekenlerin arasındaydı. Kesinlikle onda bir şeyler vardı.
"Oturun çocuklar, oturun."dedi Erdem amca. Yavaşça koltuklara oturduk. Fatih benim yanıma oturmuştu. Hemen kolumla onu dürttüm.
"Sen neden bu kadar rahatsın?" Bu dediğime sırıtan Fatih'i görmemle delirdiği konusunda emin olmuş gibiydim.
"Merak etme çiçek kız. Ben bütün bu bilgileri nereden öğrendim sanıyorsun?"
"Ne diyorsun Fa-"diyordum ki konuşmamızı Erdem amca böldü. Ona döndüğümde gözleri beni buldu. Gülümsedi. Bende zoraki bir gülümseme sundum ama tırsmıyor değildim.
"Şimdi çocuklar, buraya neden geldiğinizi biliyorum. Fatih anlattı. Aslında Fatih'e direk çalışanlara görünmeden rahat bir şekilde girin ben çalışanları oyalarım desem de Fatih kabul etmedi. Neymiş aksiyon istiyormuş beyefendi." Hepimiz bir anda Fatih'e döndük. Fatih ise korkak bir gülümseme yaydı.
"Ne yani, ne güzel eğlendik. Aksiyon oldu bize de."diyen Fatih'le ensesine yapışan tokat değil tokatlar bir oldu. Çünkü hepimiz aynı anda vurmuştuk. Umut konuşmaya başladı bu sefer.
"Ne aksiyonundan bahsediyorsun lan sen? Biz yakalancaz diye ödümüz bokumuza karışırken sen bunları biliyordun ve daha kolay bir yolu vardı, öyle mi?" Fatih yutkunarak başını salladı.
