Bileğine pranga olmuş korkularınla yüzleşmen lazım.
Manolya kadar yegâne
Noyan kadar zeki
Kurt kadar tehlikeli
Katil kadar sessiz olman lazım.
Gözünü kapat.
Ne görüyorsun?
Ben ceset görüyorum.
Yüreğimizin ceseti,
Yıkılışlarımızın ceseti.
Şimdi tam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne yani? Şimdi herkese mi mesaj geliyormuş?" Umut anlamazca bana baktı.
Kafamı salladım.
"Ya bir dakika, bir dakika. Şunu bir tekrar anlatsana."dediğinde tekrar kafamı salladım.
"Mustafa'nın mezarındayken bana mesaj geldi. İşte ben dedektifim bana yardım edeceksin, arkadaşını birisi öldürdü falan da filan da."
"Peki bunu yazan kim?"
"Noyan isimli bir dedektif. Neyse, sonra bende tamam falan dedim biz böyle başladık mesajlaşmaya, iz aramaya. Sonra dün Asmin'le otururken Asmin tuvalete gitti. O sırada telefonuna mesaj geldi art arda. Bende bakacakken Asmin geldi. Ama garip davrandı. Asmin benim yakın arkadaşım. Davranışlarından anladım bir şey olduğunu. Sonra bunu dedektife söyledim. Telefona bakayım falan dedim. O da garip davrandı. Ağır konuştu falan. Bende tamam bakmayacağım dedim. Ama ben durur muyum? Tabiki hayır. Bu işin peşine düştüm. Fatih'i aradım ve buluşmak istediğimi söyledim. Onunla Mustafa hakkında dertleştik falan. O sırada telefonuna girdim ve baktım. Ona da böyle birisi yazıyordu. Fatih'e bir şey çaktırmadım. Sonra sen geldin aklıma. Hemen seni aradım ve sende geldin işte. Sana da dedektif diye yazıyorlarmış. Bu işte bir şeyler olabilir."
"Ya onlar katilse? Ve bizi kandırıyorlarsa? Ya bizi öldüreceklerse? Böyle bir teşkilatlarsa?"dedi Umut korkuyla.
"Umut saçmalama. Ama katil olabilirler."dedim ve kendimi koltuğa attım.
