21. Bölüm: Geçmişin Karanlık Yüzü
* Bazen silahı tutmasan da suçlu sensindir *
Beraber apartmandan çıktığımızda yağmur yağdığını fark ettik. Cebimdeki telefondan saate baktığımda geç olduğunu gördüm.
Polis siren sesleri etrafı doldurdu. Biz ise bunu umursamayarak apartmandan çıktık. Noyan ön taraftaki koltuğun kapısını açtığında bindim. Tugay ve Umut da arkaya oturdu.
Noyan da arabaya bindiğinde kafamı tekrar cama koydum.
Arabayı sürmeye başladı ama ben halen daha o evde ki İrem'in cesediyleydim.
İrem...
İhanetin bilmem kaçıncı basamağı...
İrem'in cesedinin yanındaydım sanki. O odadan, o evden çıkamamış gibiydim.
Sanki ruhum orada hapsolmuştu.
Çünkü ben de ölmüştüm.
Beni ben yapan insanlar ölüyordu ve bende ölüyordum.
Ölücektim belki de. Yavaş ve acılı.
Murat. Cidden ihanet etmiş olabilir miydi? Bunu yapacak kadar düşmüşler miydi?
Benim, bizim bilmediğimiz birçok şey dönüyordu sınıfta.
Telefonumun titremesiyle dikleştiğimde
Umut'un telefonuna da bildirim geldiğini fark ettim. Noyan ve Tugay bir bana bir Umut'a baktı.Telefonumu çıkarıp mesajlara girdim.
Mazideki Sınıfke
Irmak: Neler yapıyorsunuz gençlik?
Selçuk: İyilik be
Yüksek ihtimalle beni halen daha hastanede sanıyorlardı. Şimdi çıktığımı öğrenseler asla rahat bırakmazlar.
Fatih: Aga markete bir girdim, lan siyah bir adam beni izliyor
Fatih: Dedim sıçtım, kesin 72 yerimden bıçaklayıp ormana atacaklar
Fatih: Ama bir şey olmadı, anlamadım gitti
Umut: Ne zaman oldu?
Fatih: Lan daha demin, birkaç dakika önce
Kafamı telefondan kaldırdığımda Umut da kaldırdı. Başını onaylarcasına salladı. Bu sefer Noyan'a baktım. Ne oldu dercesine bakıyordu, aynı zamanda yola bakıyordu.
"Bir sorun mu var?"dedi Noyan. Bu sırada arabayı park etti.
Telefonu uzattım, sanki bunu bekliyormuş gibi elimden aldı. Birkaç mesajı okuduktan sonra Tugay'a döndü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aramızdan Biri | Yarı Texting
Fiksi RemajaBileğine pranga olmuş korkularınla yüzleşmen lazım. Manolya kadar yegâne Noyan kadar zeki Kurt kadar tehlikeli Katil kadar sessiz olman lazım. Gözünü kapat. Ne görüyorsun? Ben ceset görüyorum. Yüreğimizin ceseti, Yıkılışlarımızın ceseti. Şimdi tam...