13. Bölüm: Telafisiz Sözler
*Bu dünyada sessizliği bulmak imkansız gibi bir şeydi*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asmin'le geldiğimiz sahilin denizine baktım uzunca. Çok güzel bir yerdi.
"Asmin burayı nasıl buldun? Çok güzel."dediğimde kıkırdadı.
"Beni ne sandın aslan parçası?" Göz devirdim.
"Ne alırdınız?" Gelen sesle yan tarafa döndüm.
"İki türk kahvesi."dediğimde başını salladı ve elindeki deftere not ettikten sonra uzaklaştı.
"Uzun zamandır böyle oturup konuşmuyorduk."dedi Asmin. Kafamı sallayarak onu onayladım.
"Ne yalan söyleyeyim özledim vallaha."dediğimde güldü.
"Bende bende." Kahvelerimiz gelene kadar sohbet ettik. Kahvelerimiz geldiğinde biraz mola vererek denizi izledik.
Denizin dalgalırının sesi buraya kadar geliyordu.
Rüzgar sesi bir şarkının son notalarını tamamlamak ister gibi nazikçe eserken kuşlar da kendilerini araya sokarak onlara eşlik ediyordu.
Bir armoni içinde söylenen bu şarkıyı dinlemek her insana nasip olabilecek bir şey değildi.
Bu dünyada sessizliği bulmak imkansız gibi bir şeydi.
Her yerde yaşanan olaylar tek ülkede değil Dünya'da ses çıkartıyordu. Bu sesler ise insanları ürpertebiliyordu.
Bugün konuştuğun insanla yarın mezarda görüşebiliyordun. Bu yüzden değerini bilmek gerekirdi zamanın.
Su gibi akıp geçerdi bazen zaman.
Anlamazdın hiçbir şeyi.
Ve kavradığında olanları çok geç olurdu her şey için.
Giden gitmişti, kalanlarda bitmişti.
O andan sonra kendi hayatına bakman gerekirdi. Tabi bakabiliyorsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aramızdan Biri | Yarı Texting
Novela JuvenilBileğine pranga olmuş korkularınla yüzleşmen lazım. Manolya kadar yegâne Noyan kadar zeki Kurt kadar tehlikeli Katil kadar sessiz olman lazım. Gözünü kapat. Ne görüyorsun? Ben ceset görüyorum. Yüreğimizin ceseti, Yıkılışlarımızın ceseti. Şimdi tam...
