Bileğine pranga olmuş korkularınla yüzleşmen lazım.
Manolya kadar yegâne
Noyan kadar zeki
Kurt kadar tehlikeli
Katil kadar sessiz olman lazım.
Gözünü kapat.
Ne görüyorsun?
Ben ceset görüyorum.
Yüreğimizin ceseti,
Yıkılışlarımızın ceseti.
Şimdi tam...
* Birikmişler insanın içini doldurdu, birikirdi, birikirdi ve en sonda patlardı *
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15 sene önce
Dışarıda yağmur yağıyordu, kaç yıldır böyle yağmur yağmıyordu. Acıları almak istiyordu belki de birikmişleri.
Birikmişler insanın içini doldurdu, birikirdi, birikirdi ve en sonda patlardı. Nereye doğru patlayacağını sen seçemezdin, patlardı ve can yakardı.
Küçük Manolya dışarıdaydı bu yağmurlu havanın ortasında. Yağmur sapsarı saçlarını, babasının yeni aldığı pembe elbisesini ve bembeyaz pabuçlarını ıslatıyordu.
Artık saç tutamları ıslaklıktan yüzüne yapışıyor ama cezadan keyif almayı kendine öğretmeye çalışıyordu.
Annesi ona yine ceza vermişti. Sadece evde top oynamak istemişti ama yanlışlıkla bir vazoyu kırmıştı, bu durum annesini oldukça sinirlendirmiş ve Manolya daha yedi yaşında olmasına rağmen akşamın köründe yağmurda sokakta beklemesini söylemişti.
Hayır, vazo pahalı değildi.
Hayır, vazonun manevi bir değeri de yoktu.
Hayır hayır, vazo sadece bir vazoydu. Evde öylece durması için alınan bir vazoydu.
Evet, annesi sadece ceza için bahane üretmişti.
Evet, annesi Manolya'yı sokağa atmıştı.
Evet, annesi onu sevmiyordu.
Evet, annesi onları sevmiyordu, çocuklarını sevmiyordu.
Manolya kavrayamıyordu daha neler olduğunu ama uyuyordu annesinin dediklerine.
Bars ve babası Barış beraber bir şeyler almaya gitmişlerdi ve Manolya da annesiyle vakit geçirmek istemişti. Ama umduğu gibi olmamıştı hiçbir şey.
Sokakta öylece gökyüzüne bakarken bir el hissetti kolunda. İrkilerek geriye doğru kaçtığında bunun bir oğlan çocuğu olduğunu gördü. Kendisinden sadece birkaç yaş büyüktü ve buna rağmen Manolya'dan uzundu. Manolya biraz kafasını kaldırıp bakıyordu çocuğa.
"Selam."dedi Manolya ürkekçe. Çocuk gülümsedi ve kafasını salladı. Manolya kıkırdadı ve elini uzattı.
"Ben Manolya."dediğinde çocuk da onun elini sıktı.
"Kunt."dedi çocuk. Manolya'ya bu isim çok hoş gelmişti.
"Kunt mu? Çok güzelmiş. Kurt gibi mi?"dedi tane tane ama bir o kadar da hızlı. Çocuk sağa sola kafasını salladı.
