×Red Hour× 2 (TaeGyu)

1 "Ameliyat"

Evet arkadaşlar bu iki olduğu için bir bilgilendirme yapmaya karar verdim. Bu fic Red Hour 1'in devam ficidir. O yüzden lütfen okumadıysanız önce 1. fici okuyun :)

..................................

"Boş yapma be!" Yeonjun sinirle yanındakine vurmuştu. Bu kadar boş yapmak zorunda mıydı?  Sahi öğle arasında bile huzur yoktu....

"Yeonjun!" Yeonjun tam elindeki dolu kaşığı ağzına götürüyordu ki Minho nefes nefese yanına gelmişti.

"Ne oldu?" diye sordu. Bir rahat rahat yemek bile yiyemiyordu bu hastanede.

"Çabuk ameliyathaneye!"

Yeonjun oflayıp masasındaki yemeğe veda etmiş ve onun peşinden gitmişti. Neden her ameliyatı o yapmak zorundaydı ki? Başka doktor mu yoktu? Hayır yani neden?

Ameliyathaneye girdiğinde daha yeni hazırladıklarını görmüştü. Ciddi bir ameliyat olsa gerek...

"Hasta hakkında bilgi vermeyecek misiniz?" demişti Yeonjun.

"Bildiğim kadarıyla silahla karnından vurulmuş. Ama çok fazla kan kaybettiğini söylüyorlardı." diyerek cevaplanmıştı Minho onu.

"Bir kere de başka bir şey olsa şaşarım." dedi gülerek.

Yeonjun son hazırlıkları yapıyorken vurulan kişiyi getirmişlerdi. Tabi onun arkası dönük olduğundan kim olduğunu görmemişti.

Minho, Beomgyu'yu gördüğünde yutkunup Yeonjun'a bakmıştı. Belki de onun burada olmaması daha iyi olurdu?

Ameliyathanedeki herkes gözünü Yeonjun'a dikmişti. Bu ani sessizlik Yeonjun'u huysuz edince ne olduğunu öğrenmek için arkasını dönmüştü ve gördüğü kişi ile donup kalmıştı.

Minho hemen onun yanına gitmiş ve kolundan tutmuştu.

"Sırası değil Yeonjun. Her şeyi bir kenara bırak ve ameliyatına odaklan. Unutma ki en ufak hatanda onun hayatına mâl olabilirsin." bunu söyledikten sonra elini kolundan çekmişti. Onun için söylemek kolaydı tabi.

Minho'nun söyledikleri bir kulağından girip diğerinden çıkmıştı. Çünkü gözleri, beyni sadece Beomgyu'ya odaklanmıştı.

"Yeonjun hadi! Zaman kaybedemeyiz!" Başka bir doktorun sesi ile kendine gelmiş ve Beomgyu'ya yaklaşmıştı. Kardeşini bu halde görmek acı vericiydi.

Minho'nun dediği gibi duygularını bir kenara atmış ve ameliyatına odaklanmıştı. Başka şansı var mıydı ki?

...............................

Aradan yaklaşık 1 saat kadar geçmişti. Ama ameliyatta ters giden bir şeyler vardı...

"Nabzı hâlâ stabil değil. Ve elimizden geleni yaptık." Bay Park çekinerek Yeonjun'a bakmıştı. Daha ne kadar kibar söyleyebilirdi ki?

"Kafayı mı yediniz siz?" Yeonjun sesini hafiften yükselterek konuşmuştu.

Minho arkadan ona susması için kaş göz hareketi yapsa da işe yaramamıştı.

"Yeonjun bırak artık. Kurtarmamıza imkan yok." Bay Park üstündekileri ve eldivenleri çıkarmıştı. Umut yoktu, ömrü bitmişti işte.

"Umurumda değil. Siz istediğinizi yapın. Ama ben buradayım!" Bay Park ona göz devirip gitmişti. Bu adam neden gıcık hareketler yapıyordu?