×Red Hour× 2 (TaeGyu)

15 "Öpücük"

___________________

"Hyung yalvarırım çıkar beni buradan! 2,5 haftadır buradayım. Acımıyor musun bana?"

Beomgyu hastanelerden -hiçbir nedeni olmadığı hâlde- oldu molası nefret etmişti. Ve 2,5 hafta hastanede kalmak onun için kabustan başka bir şey değildi.

"Gyu azıcık sabretsen ölür müsün?"

"ÖLÜRÜM! SAL BENİ, SAL!"

Ağlanacak hâlde hissediyordu. Aslında ağlamaması için bir sebep yoktu...

"Üzgünüm." demişti Yeonjun umursamaz bir şekilde.

"Gıcıksın. Bari şu alçının ne zaman çıkacağını söyle. Başka birinin yemek yedirmesi yeterince utanç verici çünkü."

Yeonjun önce bir düşündü. Beomgyu içinden "Sanki düşünecek ne var?" diye geçiriyordu.

"2-3 güne çıkar diye düşünüyorum. Tabi röntgen çekmemiz lazım. Eğer sağlamsa çıkarırız. Ve muhtemelen iyi olursan taburcu ederiz."

Beomgyu'nun yüzüne büyük bir sırıtış yayılmıştı.

"Ama seni uyarıyorum Gyu. İzin günün bitene kadar asla ama asla o karakola adımını atmıyorsun. Anlaştık mı?"

Beomgyu umursamaz bir şekilde kafasını sallayıp başka yere çevirmişti kafasını.

Ne kadar "tamam" demiş olsa da kafasında bambaşka planlar dönüyordu. Sonuçta daha ziyaret edilmesi gereken bir Jay vardı...

"Senin kafanda dönen şeytanca planları bilmediğimi sanma Gyu. Ama benim senin için daha güzel planlarım var merak etme. Seni o evde asla yalnız bırakmam." demişti sinir bozucu bir gülüşle. Ardından odadan çıkmıştı.

Beomgyu ise telefonda geziniyordu. Yeonjun sayesinde hastanenin internetine bağlanıp sınırsız şekilde kullanıyordu. Bazen doktor bir yakının olması işe yarıyordu. Ama bazen...

........................

"Hello!"

Taehyun içeri girdiğinde Beomgyu telefonunu kapatıp yanına koymuş ve ona dönmüştü.

"Hi!"

"Nasılsın?" Taehyun istisnasız bunu her gün soruyordu.

"Aslında iyiyim. Ama buradan çıkarsam daha da iyi olabilirim."

Taehyun hak verircesine başını sallamış ve birden aklına gelen şey ile poşetine dönüp içinden bir kap çıkarmıştı. Bu annesinin hazırladığı yemekti. Beomgyu nerede görse tanırdı bunu.

"Sırf bunun yüzünden yolun yarısında geri döndüm." demişti Taehyun gülerek.

Taehyun kabı açıp Beomgyu'ya dönmüştü. Yüzünden aç olduğu anlaşılıyordu.

Kendi başına yemeyi çok istiyordu ama solak olmadığından bunu yapmak biraz zordu. Yani yapamaz değildi ama üstünü batıracağı kesindi.

Dudak büzüp Taehyun'a bakmıştı. Taehyun onun bu haline gülümseyip kaşığı eline almıştı.

Beomgyu'nun karnını güzelce doyurduktan sonra kabı tekrar poşetine koymuş ve Beomgyu'ya peçete uzatmıştı.

"Önceden biri seninle iyi anlaşacağımı söylese buna acayip gülerdim biliyor musun?"

"Aynısı benim için de geçerli."