- ALEXİS AĞZINDAN -
Aceleyle saate baktım.
18.45
Hızlıca evin arka tarafına gitmem gerekiyordu.Onu görmem gerekiyordu.Görüntülü konuşmamız gerekiyordu.Havuz tarafı özellikle kalabalıktı ve bu yavaş ilerlememe neden oluyordu.
''En fazla ne olabilir?'' dedim kendi kendime ve adımlarımı koşma modunda hızlandırdım.
''Hızlanmaa.''dedi iç sesim.Umursamadım.En iyi yaptığım şeydi belki de.
Ve o an olanlar oldu.Kahverengi gömlekli çocuğa sertçe çarptım ve gerileyip havuza düştüm.
''Aman Tanrım!'' yüzmeye çalışırken bir yandan da telefonumu kontrol etmeye çalışıyordum.Lanet olası telefon çalışmıyordu! Havuzun kenarlarına tutunup kendimi kaldırdım.Kalabalık toplanmıştı.
''Gel buraya, koca popolu.'' dedi kahverengi gömlekli.Rezilliğin alasıydım.
''Kusura bakma.'' deyip güldü havuzdan çıktığımda.Bu, evin karşısındaki çocuktu!
''Ne demek kusura bakma!'' dedim sinirle.
''Hey, sakin ol.Seni kim dövdü?''
''Ne diyorsun aptal!'' sinirim tepemdeydi.Vaktin hızlıca geçtiğinin farkındaydım ama nasıl görüntülü konuşacağımızı bilmiyordum.
''Dudağın.'' dudağım! Rujum akmış mıydı!
''Aman tanrım.'' deyip kalabalığın arasından eve sıyrıldım.Elbisemden sular damlıyordu.Evin çimlerinde suları sıktım ve içeri girdim.İçerisi yeterince kalabalıktı.Kimse beni görebilecek durumda değildi.Hızlıca yukarı çıktım ve adını bile hatırlamadığım doğum günü çocuğunun odasını aramaya koyuldum.Bir bilgisayarı olduğuna emindim.Yıllar öncesinde yaşıyor olamazdı.
Üçüncü katta odasını buldum ve kapıyı hızlıca kapatıp kilitledim.Ardından ışıkları açtım.Bilgisayar ordaydı.Hemen düğmesine bastım.
Açıldığında chrome'a tıkladım ve harflere bastım.
W—A-T-T-P-A-D
Onunla olan konuşma balonuna girdim ve hızlıca yazdım.
-Görüntülü konuşabiliriz.
Gördü ama cevap vermedi.Umudumu kesmişken cevap yazdı.
-Snapchat'e gir.
Hızlıca snapchat'e girdim.Parmaklarım titriyordu.Onu görecektim.O an dank etti.
ISLAKTIM.
DUDAĞIM BERBAT GÖRNÜYORDU.
MAKYAJIM AKMIŞTI.
BERBATTIM.
''Önemli olan onun seni görmesi değil, senin onu görmen.'' dedim kendi kendime.
''Hayır.Ona karşı bir şeyler hissediyorsun ve onun da sana karşı böyle şeyler hissetmemesine neden olabilirsin.''
''Umrumda değil.''
O anda bilgisayardan bir ses yükseldi.Kafamı ekrana çevirdim.
DarkRaaainy'den arama isteği.
Koyu yağmurlara ne kadar meraklıydı bu çocuk.İsteği ederken parmaklarım titriyordu.Ekrana önce bir karartı geldi, sonraysa o.
Gözlerimi ekrana sabitledim ve şaşkınlıkla ona bakmaya başladım.
O, o kesinlikle hayatımda gördüğüm en çekici kişiydi.Parmaklarım donmuş gibiydi, sadece parmaklarım değil tüm vücudum.Kalbim hariç.O son hız atıyordu.Belki dakikada iki yüz kez.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜÇÜK YAZAR
Teen FictionOnunla tanıştıktan sonra adım Alexis değil Küçük Yazar olmuştu.Ben bunu ne kadar kabul etmesem de o ölürken bile bana Küçük Yazar demişti.İstesem de istemesem de ben onun Küçük Yazarıydım. Umudun, kaybetme korkusunun ve gerçekliğin hikayesi.