MOTORCU | +18

BÖLÜM 2

Çok bekletmeden yeni bölümü yayınlamak istedim.

Yorumlarınız benim için çok değerli o yüzden fikirlerinizi bekliyorum. Yıldıza basarak oy vermeyi de unutmayın.

Medya: Maçın son turunu bu videodaki gibi hayal edebilirsiniz. 04 numara Gizli rakibimiz 93 numara ise Deniz. Spoiler yememek için videoyu okuduktan sonra izleyin lütfen :)

🏍️

Uykumu almak için erken yatmıştım fakat bütün gece heyecandan dönüp durmuştum yatakta. Daha fazla yatakta kalamayacağımı fark ettiğimde doğruldum. Ellerim heyecandan buz kesmişti. Ayaklarımı soğuk zeminle buluşturup ayağa kalktım.

Hızlıca elimi yüzümü yıkayıp üzerime eşofmanlarımı geçirdim. Aşağı indiğimde annem çoktan uyanmış ve kahvaltıyı hazırlatmıştı. Oturduğu sandalyeye usulca yaklaşıp arkadan kollarımı ona doladım. Başta ürkse de ben olduğumu anladığında o da ellerini ellerimin üzerine koymuştu.

Babam ise her zamanki gibi erkenden işe gitmişti. Zahir'den sonra bende motora başladığım için bana kızgındı ve o zamandan beri benimle fazla ilgilenmez gerekmedikçe vakit geçirmezdi. Ne kadar babamı özlesem de annemin dediğine göre işleri çok yoğundu ve davranışlarının yaşananlarla alakası yoktu.

Yaptıklarına anlam veremesemde artık üzülmeyi bırakmıştım. Midem bulanmayacak kadar karnımı doyurduğumda annemin yanağına küçük bir öpücük kondurup masadan kalktım. Mutfaktan çıkarken anneme doğru dönüp 'Geç kalma valide gözlerim pistte seni arıyor olacak' Söylediğim şeye gülümsemekle yetinmişti. Hiçbir yarışımı kaçırmamıştı orada olacağını biliyordum.

Telefonu açıp bizimkilerle olan gruba girdim. 'Gençler şampiyonunuz yola çıkıyor lütfen hepinizi orada görmek istiyorum' Kerem ve Samet birazdan çıkacaklarını söylemişlerdi. Defne ise bana pistin fotoğrafını atıp çoktan orada olduğunu söylemişti. Attığı fotoğrafa bakıp gülümsedim böyle bir arkadaşa sahip olduğum için çok şanslıydım.

Kapıyı açtığımda ılık bir rüzgar çarpmıştı suratıma. Yazın habercisi olan bahar bütün şehri kaplamıştı. Bu yarıştan sonra iyi bir tatili hak ediyordum bence. Ayakkabılarımı giyip motora atladım. Piste gelmem çok kısa sürmüştü.

Hemen Defneyi bulup rahatlamak için biraz sohbet ettim o sırada çocuklar da gelmişti. Üstümde gereksiz bir gerginlik olduğunu hissediyordum. Bu kadar kasılmam normal değildi, rakibimin gizli tutulmasına bir türlü anlam verememiştim. Karşımdakinin kim olduğunu bilmeden yarışmak çok mantıklı değildi fakat bu yarışı kazanmak zorunda olduğumu biliyordum.

Arkadaşlarımla vedalaşıp soyunma odama doğru ilerledim. Kıyafetlerim koltuğun üzerinde beni bekliyordu. Büyük bir mutlulukla bir süre olduğum yerde onları izledim. Daha sonra vakit kaybetmemek için hızlıca üzerimi giyindim.

Uzun koridordan piste doğru ilerlerken bir sürü insanın etrafta koşturduğunu görmüştüm. Kapıdan adımımı atmamla Fuat abinin beni durdurması bir olmuştu. Merakla suratına bakıyordum. Yüzündeki endişeyle daha da gerilmiştim.

'Deniz seninle bir şey konuşmam lazım' 'Söyle abi' Kolumdan tutup beni içeri doğru çekiştirmeye başlamıştı sanki kimse duymasın diye yapıyordu ama etraftaki insanlardan anladığım kadarıyla bilmeyen tek kişi bendim şuan.

Beni daha önce hiç girmediğim bir odaya sokup kapıyı kilitlemişti. İşte şuan gerçekten telaşlanmıştım. 'Abi söylesene neler oluyor çıldırıcam' Koltuğa oturup başını ellerinin arasına aldı. Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı. 'Rakibin bir kızla yarışmayacağını söyledi'