Deniz çıkacağı motor yarışında rakibinin gizli tutulduğunu öğrenir. Bu yarışı kazanmak içi her şeyini ortaya koymaya hazırdır peki ya canını?
Kendinden emin katıldığı yarışta bilmediği ve en önemli detay olan rakibi Kaya Demirhan. Motor camiasının...
Bölümü yazarken dinlediğim şarkılar sizde dinleyerek okursanız duygu daha çok geçer.
- Derinlerde, Cem Adrian, Mark Eliyahu - Hasret, Sema - E Asiye, Ayşenur Kolivar - Hasretinle Yandı Gönlüm, Seha Okus
Sınır 30 oy 200 yorum 🩶
🏍️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🏍️
Sormuşlar şaire; "Bu hayattaki en büyük yokluk nedir?" diye. Şair acı bir tebessümle cevaplamış; "Varlığına alıştığın bir insanın yokluğudur."
HAKAN'IN AĞZINDAN
Hayatta yaşadığımız her acı bir ders verir ve her ders insanı değiştirir. Benim acım hayatımı baştan aşağı değiştirecek türden büyüktü.
Göğsüm bir ölümün ağırlığı altında ezilmiş bana nefes aldırmamaya yemin etmişti. Karşımdaki doktor sanki her gün aynı haberi veriyormuşçasına büyük bir soğukkanlılıkla söyleyeceklerini deyip yanımdan ayrıldı.
Arkasında büyük bir enkaz bırakmıştı ama farkında değildi. Bütün kan beynime hücum ederken bedenim baştan aşağı buz kesti öyle ki parmak uçlarımı hissedemez oldum. Midemin bulantısı her geçen saniye artarken acı bir tat ulaştı damağıma.
Birkaç saniye içerisinde Samet ile olan bütün anılarım geçti gözümün önünden. Daha ne yaşamıştık ki beraber. Doya doya sevememiştim bile onu. Biz bugün yarım kalmıştık.
Anlık yaşadığım farkındalık ile irkilerek ameliyathanenin kapısına koştum. Yumruklarımı sensörlü kapıya ardı ardına indirirken sinir krizi geçirdiğimin farkında değildim.
Çığlıklarım dudaklarımın arasından istemsiz dökülürken katın bütün hemşireleri yanıma geldi. Kimseyi görecek ve duyacak halde değildim. Tek isteğim sevdiğim adamı görmekti. Onu görmeden inanamazdım beni böylece terk ettiğine.
Öyle inandırmıştı ki beni kendine, benimle ömür boyu kalacağına, şuan gerçeklik algım bozulmuş gibiydi. Ne yaptıklarımın ne de söylediklerimin farkında değildim. Bir kabustaydım ve acı çekerek uyanmayı bekliyordum.
Kapıya indireceğim son yumruk biri tarafından durdurulduğunda öfkeyle ona döndüm. Bağırmak için ağzımı aralamıştım mi karşımda gördüğüm Kaya ile duraksadım. Gözlerim saniyelik arkasına kaydı.
Herkes buradaydı, herkes ağlıyordu. Neden ağlıyorlardı?
Kaya hala yumruk halinde olan elimi aşağı indirip kollarını boynuma sardı. Ağlamıyor öylece put gibi dikiliyordum. Kaya saçlarımı okşuyor ve aynı cümleyi tekrar edip duruyordu. 'Çok üzgünüm kardeşim.'
