MOTORCU | +18

BÖLÜM 25

!SÜRPRİİZ!

Herkese merhaba sevgili okurlar ve motorseverler.

Nasılsınız? Umarım her biriniz çok iyisinizdir.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın :)

Sınır 20 oy 50 yorum 🩶

.

Acıyan başım ve ağrıyan göz kapaklarım ile uzandığım yerden doğrulmaya çalıştım ama elime bağlı olan şey kalkmamı engelledi. Gözlerimi zorla da olsa araladığımda tepemdeki sarı ışık gözümü aldı. 

Gözlerimi kapatıp tekrar açtım. Bir elim yattığım yatağın yan demirliğine kelepçelenmişti. Ağrıyan bileğimi ovuşturup oturur pozisyona geçtim. Baygın kaldığım süreçte kaçırılıp buraya getirilmiş olmalıydım. 

Odada kurtulabileceğin tek kaçış noktası karşı duvardaki pencere idi o da sığamayacağım kadar küçük gözüküyordu. Korkudan hızla atan kalbimi dizginlemek adına derin bir nefes aldım. Sakinleşip bir şeyler düşünmeliydim. 

Kimdi beni kaçıran bu 'Şeytan' lakaplı kişi. Benden ya da Sametten ne istiyordu? Beni kaçırmasında bir neden olmalıydı. Samet'in böyle biri ile nasıl bir bağlantısı olabilirdi aklım almıyordu. 

KAYA'NIN AĞZINDAN

Yattığım sıcak yatakta sağ tarafıma doğru döndüm. Deniz'in sıcak bedenini arayan elim yatağın boş ve soğuk tarafına düştüğünde gözlerimi araladım. Bu kadar güzel geçen gecenin ardından yanımdan kalkıp gidecek birisi değildi Deniz. 

Bir terslik olduğunu hissederken çatılan kaşlarım ile yataktan hızla doğruldum. Ayaklarım soğuk zeminle buluştu ve odadan çıkıp içeri geçtim. 'Deniz!' Evde yankılanan sesime bir yanıt gelmediğinde nedensiz bir şekilde göğsümün sıkıştığını hissettim. 

Aceleci hareketlerim ile bütün odaları gezdim fakat Deniz hiçbir yerde yoktu. Eve gitmiş olabileceğini düşünerek odaya geri döndüm. Komodindeki telefonumu alıp numarasının üzerine tıkladım. 

'Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lü-' Telefonu sinirle kapatıp yatağın üzerine fırlattım. Telefonunu kapatması, haber vermeden gitmesi asla onun yapacağı hareketler değildi. Kavga etmemiştik, aramız gereğinden fazla iyiydi ortadan kaybolması çok saçmaydı. 

Telefonu tekrar alıp Zahir'in numarasını tuşladım. Birkaç çalıştan sonra açıldı. 'Efendim Kaya.' 'Zahir -' Derin bir nefes daha çektim ciğerlerime. 'Orada mısın? Sesin gelmiyor sanırım.' 

Konuşmaya korkuyorum diyemedim. Duyacağım cevaba hazır değilim diyemedim..

'Deniz orada mı?' Tek solukta dudaklarımın arasından çıkan sorudan sonra karşı taraftan bir süre ses gelmedi. Ardından da duyup duyabileceğim en öfkeli ses kulaklarıma doldu. 'Deniz dün gece seninle geldi Kaya. O benim yanımda güvende dedin ve onu buradan götürdün. O senin yanında. Şimdi kes sesini de kardeşimi yanıma getir.' 

Konuşamadım. O gitmemişti. Onu benden almışlardı. Kollarımın arasında güvende sandığım sevgilimi ruhum bile duymadan götürmüşlerdi. 'Konuş lan. Konuşsana şerefsiz. Deniz benimle geliyoruz desene.' Dolan gözlerimi kırptığımda damlalar birer birer yanaklarıma süzüldü. 

'Özür dilerim Zahir. Ben- ' 'Sen ne sen. Seni öldüreceğim lan. Koruyamadın onu!' Bağırışlarına bir anda ara verdi. Telefonun diğer ucundan derin nefes alma sesleri geliyordu sadece. Saniyeler birbirini kovalarken Zahir'in sesi bütün kanımın donmasına neden oldu.