MOTORCU | +18

BÖLÜM 7

Herkese merhaba nasılsınızz? Umarım her biriniz çok iyisinizdir <3

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Sınır 10 oy 15 yorum ❤️

İyi okumalar...

Medya: Kerem, Defne, Samet, Deniz

🏍️

'Siz mekandan çıkmadan paranız ödendi'

Taksiden inip eve yürüyene kadar kafamdan bir sürü düşünce geçmişti. Kapıda gördüğüm o adam mı ödemişti paramı. Kim kaçmam için yardım ederdi ki bana. Zaten beni bilen tek kişi Kayaydı bir de arkadaşı Hakan vardı ama hakkımda ne bildiğini bilmiyordum.

Gizemli yardımseveri geri plana atıp birazdan kavuşacağım ailemi düşündüm. Büyük ihtimalle herkes yatmıştı çünkü saat epey geç olmuştu. Kapıya vardığımda titreyen ellerimle zile bastım. Açan olmadığında kaşlarım çatıldı.

Bu saatte nereye gitmiş olabilirler ki. Tekrar çaldığımda saniyeler sonra kapı açıldı. Annem karşısında beni görünce büyük bir şok yaşadı sonra ise gözlerinde yaşlarla kucakladı. O sesli bir şekilde ağlamaya başladığında ben de daha fazla tutamadım kendimi.

Annemle sesli şekilde ağladığımızdan olsa gerek herkes uyanmış ve  kapıya gelmişti. Kafamı annemin boynunda kaldırıp etrafa bakındığımda herkesin burada olduğunu gördüm. Günlerdir hep beraber beni mi bekliyorlardı yani.

'Hemen karakola gidiyoruz bunu kim yaptıysa cezasını çekicek. Hastaneden insan kaçırmak ne demek ya kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz'. Annemin ağlamaktan çatallaşmış sesi yüksek çıkıyordu. 'Anne yarın gidelim olur mu şuan kendimde bunu yapacak gücü bulamıyorum' Bir şey demeden sarılmaya devam etti.

Kerem'in sesiyle gözlerim ona çevrildi 'Hafsa sultan bırakta bizde sarılalım' Şakayla karışık yakındığında annem gülerek kollarını uzaklaştırdı benden. Benim ona gitmemi beklemeden Kerem koşarak beni kollarının arasına aldı. Kafasını saçlarımın arasına daldırıp kokumu içine çekti.

'Bir daha sakın bir yere kaybolma küçük hanım çok korkuttun bizi' Ağlamaktan kızarmış gözlerimle yüzünü inceledim. Göz altları uykusuzluktan morarmış, saçları özensiz bir biçimde dağılmıştı. Keremle ayrıldığımızda sırayla Defne ve Samet ile de sarıldık.

Her zamanki gibi Defne korkudan harap olmuş durumdaydı fakat tahmin ettiğimin aksine Samette çok kötü bir haldeydi. Daha fazla ayakta duramayacağımı anladığımda odama gidip yatmak istediğimi söyledim.

Ne kadar neler olduğunu deli gibi merak etseler de bu halimi gördükten sonra sıkıştıramamışlardı. Odama geçip üzerimdeki leş içinde olan kıyafetleri çıkardım. Aynadan kendime baktığımda karnımda o adamın attığı tekmelerin kızarıklığı vardı. Büyük ihtimalle birkaç güne morarırdı.

Amacım kısa bir duş almaktı fakat sıcak suyun altına girdiğimde duygularımla yapayalnız kalmıştım. Birinin beni öldürmek için kaçırması üstelik orada öldüğünü sandığın abimin yaşadığını öğrenmem bana ağır gelmişti. Ne kadar tepkisiz kalmaya çalışsam da bu tek başıma altından kalkamayacağım bir yüktü.

Saatlerce duşta göz yaşlarım suya karışıp aktığında nihayet kendimi biraz da olsa hafiflemiş hissediyordum. Odama geçip iç çamaşırlarımı üzerime geçirdim ve kapımı kilitledim. Kolay kolay kıyafetle uyuyamazdım. Annem ne kadar kapı kilitlememden hoşlanmasa da çıplak uyumak uğruna onu kızdırmayı göze alıyordum.

Yaz kış üstümden ayırmadığım yorganımı boynuma kadar çektiğimde günler sonra yatağımda güvenle uyumanın verdiği huzuru fark etmiştim. Tam uykuya dalmak üzereydim ki kapım tıklatıldı. Yatağımdan kalkıp kapıya doğru yaklaştım 'Anne?' 'Benim Deniz üzerine pijamalarını giy seninle uyuyacağım'