MOTORCU | +18

BÖLÜM 10

Uzun bir aradan sonra herkese merhaba sevgili okurlar ve motorseverler :)

Nasılsınız? Umarım her biriniz çok iyisinizdir..

Saat 01.10 yazmayı yeni bitirdim ve bekletmemek için hemen yayınlıyorum.

Bol fotoğraflı ara ara texting kısımlarının olduğu uzun bir bölüm yazdım. İyi okumalar <3

Oy vermeyi ve satır aralarına bol bol yorum yapmayı unutmayın :)

Sınır 15 oy 25 yorum 🩶

Medya: Bizimkiler

Kapağımız değişti nasıl olmuş? Bölümün sonuna fotoğraf olarakta ekleyeceğim yorumlarınızı bekliyorum.

🏍️

Telefonuma art arda gelen bildirimlerle girdiğim şoktan çıktım. Herkes neden bu grupta olduğunu ve Hakan'ın ne tatilinden bahsettiğini konuşuyordu. Hakan ise kimseye cevap vermiyordu. Ortalığı karıştırıp köşesine çekilmişti.

Son ses çalan zil sesim odayı doldurduğunda yatağın üzerinden telefonuma uzandım ve açtım. 'Efendim Defne' 'Kızım bu çocuk kim ne tatilinden bahsediyor?' Derin bir of çekip ne diyeceğimi düşündüm bir süre.

'Kaya'nın en yakın arkadaşı. Tatil hakkında ise hiçbir fikrim yok' Defne'den ses gelmediğinde kapatmış mı diye telefonu kendimden uzaklaştırıp kontrol ettim. Hala hatta gözüküyordu. Aniden gelen sesi ile irkilerek tekrar kulağıma götürdüm.

'Kızım çocuk biletleri atmış gruba. Hepimize Yunanistan bileti almış. Zengin mi bu çocuk? Ayrıca abin çok sinirli ben bir yanına git derim' Boşta kalan elimi alnıma götürüp kaşıdım. Ben Kaya'dan kaçmaya çalıştıkça daha da bela oluyordu.

Ayrıca birkaç saat önce hastanede yanlarındaydım ne ara almıştı bu uçak biletlerini. Sinirle Hakan'ı aradım ama açmadı. Abimin odasından yüksek sesle ettiği küfürü duyduğumda hızla oturduğum yerden kalkıp odamdan çıktım.

Ben odasına varamadan yüzü sinirden kıpkırmızı kesilmiş abim koridorda belirdi. 'Kızım ne ayak bu çocuk. Bunlar seni kaçırmadı mı. Ne işin var hala bu insanlarla. Ayrıca harami marami, kendiyle karıştırdı herhalde' Ellerimi abimin omzuna koyup ovuşturdum.

'Sakin olur musun abicim. Evet kaçırdılar ama babası ne kadar kötü bir insan biliyorsun. Karşı çıkamamış. Hem yardım etti seni kurtarmamıza. Ölüyordu az kalsın' Son cümleyi söylerken sesim kısılmıştı. Abimde üzüldüğümü görünce bir nebze olsun siniri geçmişti.

Sinsi zekamı kullanarak abimi sakinleştirmeliydim. Ayrıca bir tatili hak etmiştim. Döndükten sonra bir daha Kaya'yı nerede görecektim ki zaten. Aklıma gelen fikirle gülümsedim. 'Abii' Ne var der gibi kafasını sağa sola salladı. 'Gidelim mi? Hem bizimkilerde davetli. Defne de gelecek tatile. Orda da ne güzel adamlar vardır şimdi böyle yunan heykeli gibi. Sen gelmezsen bizde tek başımıza gideriz'

Kafamı yukarı kaldırıp hayal eder gibi yaptığımda abimin sinirden boynundaki damarları belirginleşmişti. Defneyle aralarında ne var bilmiyordum ama bakışları herhangi birine bakar gibi değildi. 'Ne erkeği kızım dellendirme beni. Seni kimseye yedirmem. Ben de geliyorum. Hem belki biraz buralardan uzaklaşmak bana da iyi gelir.'

Sevinçle abimin boynuna atladığımda fazla sırnaşmama izin vermeyip kollarımdan kurtuldu ve odasına girdi. Bende koşar adımlarla odama girip telefonuma sarıldım. Gruba girdiğimde herkes yazmayı bırakmıştı.

En son mesajlara göz gezdirdiğimde çoğu Hakan'a sövmüştü. Hızla aklımda bir plan kurmaya başladım. Abim oltaya gelip istediğimi yapmıştı. Samet eğer tahminlerim doğruysa zaten gelecekti. Defneyi halletmek içinde hemen telefonu elime aldım.