MOTORCU | +18

BÖLÜM 32

Herkese merhaba sevgili okurlar ve motorseverler.

Nasılsınız? Umarım her biriniz çok iyisinizdir.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın :)

Sınır 20 oy 50 yorum 🩶

.

Ben kıza arkamı dönmüş hızlı adımlarla ilerlerken bizim çocukların hepsi ördek yavrusu gibi peşime takıldı. Kaya saniyesinde dibimde biterken suç işlemiş masum çocuklar gibi kafasını yan yatırıp gözlerimin içine baktı.

'Kaybedersen verecek misin gerçekten beni ona?' Yürümeyi kesip ona döndüm. Az öncekinin aksine sözleri ile sakinleşirken yüzüme küçük bir gülümseme yerleşti. 'Saçmalama Kaya. Oyuncak mısın sen, kaybedince öylece koynuna atayım başkasının.'

'E gitmeyeceksem neden anlaşma yaptın. Ya kaybed-' 'Ben kaybetmem Kaya.' Dik duruşum ve kendime güvenim biraz olsun onun gerginliğini de alırken Kerem de diğer yanıma geçti. 'Bence sen bu yarışı kaybet. Hazır şansımız varken kurtulalım bundan.'

Kulağıma eğilip fısıldıyor gibi davranıyordu ama Kaya da dahil etrafımızdaki diğer insanlar bile dediğini duymuştu. Ben söylediği şeye kıkırdarken Kaya sinirle homurdandı. Daha yarış saati olmadığı için herkes kenarda eğlence peşindeydi.

Başlangıç çizgisinin olduğu kısma geldiğimizde tahminimce buradaki çetelerin başları olan adamlar bir arabanın etrafında içkilerini yudumluyordu. Bizim gelmemizle beraber en iri yarı olanı ayağa kalktı.

Bir adım geri gidecek gibi olsam da korkumu arka plana atıp daha da yaklaştım. Samet ve Hakan'ın sesi çıkmıyordu. Muhtemelen nasıl bir olayın içine düştüklerini düşünüyorlardı. 'Yarış saatine daha var. Burada dolaşamazsınız.'

Adamın artık sigara içmekten katran bağlamış sesi kulaklarımı tırmalarken az önce iddiaya girdiğim kız yanımda bitti. Kaya'yı yiyecekmiş gibi süzüp adamın yanına ilerledi. Sessiz konuştukları ve ortam çok gürültülü olduğu için ne konuştuklarını duyamıyordum.

Umurumda da değildi açıkçası. Tek istediğim onunla yarışmama müsaade etmesiydi. Büyük konuştuğumun ve risk aldığımın farkındaydım ama o bana öyle tepeden bakarken sinirime hakim olamamıştım. Hem kendime fazlası ile güveniyordum.

Sonuçta Türkiye'de milli bir yarışçıydım. Buradaki motorcuları ise asla hafife almıyordum. En büyük mağlubiyet her zaman rakibini küçümsediğinde yaşanırdı. Tahminimce senelerdir bu sokaklarda sayısız yarışlar yapıyorlardı kötü olma ihtimali yoktu ama benden iyi olma ihtimali de düşüktü.

Onun bilmediği benim bildiğim kısım buydu. Ben öylesine kendi halinde motor kullanan biri değildim. Kendimi bildim bileli iki teker üstündeydim ve hayatımı eğitimlere adamıştım. Aklıma bu düşüncelerle mesleğim gelirken geri döndüğümüzde bir işim olacağını fark ettim.

Bunca sene motor üstünde oradan oraya koşturmuş hiçbir zaman gerçek bir işte çalışmamıştım. Açıkçası parasal anlamda bir sıkıntımız olmadığı için gerek duymamıştım ama okuduğum mesleği yapacak olmak benim için gurur vericiydi.

Hem eğer Ayaz aklımdaki planı uygulamak için bana yeterli maddi desteği sağlarsa dünyayı sallayabilecek sansasyonel bir olaya imza atabilirdim. İlk yazılım okumaya başladığımda bu plan kafamda oluşsa da seneler içinde zihnimde gelişmişti. Şimdi ise hayata geçirme şansım vardı ve bunu kullanmaktan çekinmeyecektim.