EL REINA

#68

-Zoterr..i-foli ajo me gjysem zeri ndersa ai thjesht e shtyu me dore dhe hyri brenda ne sallon,ppr pa se aty nuk ndodhej njeri.

-Ku ndodhet djali im?pyeti ai eger ndersa ajo mezi fliste nga frika.Kishte degjuar mjaft gjera te ndryshme per ate zoteri dhe tani po i kuptonte se ishte ashtu fiks si ja kishin pershkruar.Thjesht nje njeri I PASHPIRT,pa ndjenja dhe pa piken e mirkuptimit dhe miresise.

-Tani do i flas..dhe me vrap u largua drejt shkalleve per te shkuar tek zyra e Rafaelit aty ku ai ndodhej duke u marre me disa dokumanta.Dera bie dhe zeri i i tij degjohet.

-Hyrr-ama koken nuk po e conte mbasi i ishte mbledhur nje pjese e mire e puneve dhe keto dite nuk ishte marre me gje per shkak te pergatitjeve te dasmes.

-Zoteri dikush ju kerkon tek salloni-flet ajo me zerin e ulet ndersa ai e pyet.

-Kush Eni?

-Hmmm.babai juaj-perfundoi ajo dhe ne ato momente damari u be i dukshem tek pjesa e ballit.

-C fare do ai ketu-mermeriti me veten dhe per me teper ne shtepine time...ppr me kaq e la dhe filloi te zbriste shkallet.

-Vladimir c fare kerkon ti ketu?E di se nuk je i mirpritur apo jo?i foli eger Rafaeli dhe e bertitura e tij qe tek shkallet u degjua ne te gjithe shtepine.

-Te tregoj une se c fare dua ketu-dhe po qeshte ironikisht.Kush je ti njeher qe mban peng djalin tim?perfundoi kete here por duke i lene te habitur te gjithe personat qe ndodheshin tek salloni.

-Djali y..t..pyeti me zerin e ulet por mund te thoje se nuk u degjua,ama vesheve te tij nuk mund ti shpetonte dicka e tille.

-Dejvis Duke eshte djali im.-perfundoi ndersa ai thjesht e kishte humbur dhe te gjithe qe ishin mbledhur aty tek salloni po qendronin te shokuar nga lajmi qe moren.

Por sihte nje person e cila ne ato momente hyri ne deren e viles dhe kishte degjuar cdo gje,dhe filloi qe te dridhej dhe mijra kujtime ti vinin ne mendje duke e pushtuar te gjithen dhe nuk po reagonte nderkohe qe u afrua me teper dhe u vezhgua nga dy pale sy qe asnjehere nuk i kishte harruar.

Flashback

Tashme ishte bere rutine, qe ata te dy cdo dite te shkonin prane njeri tjetrit ne universitet dhe te afroheshin me teper.Mardhenia e tyre kishte avancuar teper dhe gjithnje per mire,por prinderve nuk i kishin treguar sepse nuk deshironin qe te prishnin miqesine qe ishte krijuar,sepse nuk e pranonin se kishin ndjenja per njeri tjetrin.

Kishte kaluar plot 1 vit qe nga njohja e tyre dhe nderkohe ishte Vladimiri ai qe do e bente hapin e pare per ti shprehur ndjenjat,sepse nuk deshironte ta shihte me si nje shoqe por krahe vetes si gruan e tij.

Ishte nje djalosh teper ndryshe,i qete,i afert dhe me nje karakter te bute,ama teper i vendosur dhe kembengules per te arritur ate qe donte, i cili nuk kishte lidhje fare me ate boten e keqe qe permendej kudo.

Ishte ditelindja e tij dhe ate dite e ksihin lene qe te festonin ne shkolle mqs nuk flisnin dot diku tjeter,ndersa ajo nuk kishte shkuar ne shkolle pasi ishte e semure.Nje viroze e lehte ama teper e veshtire per ta vendosur ne dyshim nese te dilte apo jo dhe me ne fund nuk doli se nuk ndihej mire.

Nderkohe ai thjesht ishte shqetesuar sepse nuk e pa gjithe diten dhe mendoi se e theu premtimin ose thjesht nuk deshironte shoqeri por ku ta dinte se e verteta ishte ndryshe,se ajo kishte dashur qe te shkonte por nuk mundej.Kishte qendruar gjate gjithe kohes ne dhome nderkohe dhe kishte qare e syte pak te skuqur nga gripi dhe pak nga lotet e kishin bere me keq.

Ishte mbremje dhe ai kaloi gardhin dhe hhri ne kopshtin e shtepise te saj dhe ishte fati i tij qe ne dritaren e dhomes ishte nje peme dhe mund te ngjitej lehtesisht.Me ngadale ariti deri tek ballkoni dhe brenda e pa se ajo ishte duke fjetur dhe buzeqeshi,iu afrua lehte tek shtrati ďhe ajo e ndjeu e u cua.

-C fare po ben ketu?Po te pane prinderit e mi do te me vrasin...

-Pse nuk erdhe ne shkolle u bera merak?Per me teper doja te thoja dicka.Une te kam dashur qe heren e pare dhe te dua pranon te jesh e imja gjithmone.

-Por...

-Nuk do te na ndajne, nese pranon do te jemi se bashku gjithe jeten ta premtoj.

-Edhe une te dua dhe pranoj...dhe menjehere e perqafoi ndersa ai e puthi.

Muajt kalonin dhe ata ende ishin ne fshehtesi nga prinderit por gjate gjithe asaj kohe ata takoheshin dhe kishin nje mardhenie te shendetshme.Ajo ishte bere e tija dhe kishte 3 muaj qe kishte marre vesh se ishte shtatzane dhe e kishte djale.

Prinderit e tyre e kishin marre vesh mbas disa kohesh dhe ishin perpjekur ti largonin duke e cuar Teuten ne Itali sepse fitoi buresn per te vazhduar shkollen.Ndersa muajt kalonin ajone lindi djalin por e humbi nje dite teksa u kthye ne shtepi dhe dadoja ishte pa ndjenja ndersa femija ishte zhdukur.

End of flashback

-Syte e tyre u takuan dhe ishin perqendruar tek njeri tjetri e te tjeret po i shihnin.

-Djali im-foli ajo dhe ai po e shihte ndersa Kata pyet.

-Cili djale mam?Ke ndonje femije tjeter...

Hey ❤❤❤.