Ivy Harper nie miała łatwo w życiu, chociaż wiele osób tak myślało, że jest dziewczyną z dobrego domu, a okazało się kłamstwem.
W przeciągu lat straciła wszystko co miała, została sama, ale spotkała na swojej drodze zespół FBI Analiz Behawioralnych...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
"Rodzina to nie krew. To ludzie, którzy cię kochają. Ludzie, którzy cię wspierają..." - Cassandra Clare.
Weszła do środka przez szklane drzwi. Pierwsze co się stało to Penelope zamkneła ją w szczelnym uścisku. Ivy mocno wtuliła się w jej ciało. Potrzebowała ogromnego wsparcia po tym jak została pogrzebana żywcem.
Po chwili odsuneły się od siebie. A blondynka poczuła jak ktoś łapie ją za ręke. Odwróciła się i ujrzała Reida z uśmiechem na twarzy.
- Dziękuje - szepneła patrząc na mężczyzne.
Puściła jego rękę, udała się do dystrybutora z wodą, nalała sobie do plastikowego kubka trunku, upiła łyka. Westchneła wykończona, poczuła za sobą obecność, odwróciła się.
- Powinnaś odpocząć - zagadnął Rossi.
- Chcę doprowadzić tą sprawę do końca potem odpocznę - odpowiedziała.
- W porządku, ale uważaj i gdyby coś się działo informuj nas -
- Jasne - usiadła przy swoim biurku, spojrzała na ramke ze zdjęciem przed nią. Był na nim cały zespół BAU, zrobili to zdjęcie sobie na spotkaniu u Dave'a. Na jej twarz wpłynął lekki uśmiech.
- Jak się czujesz? - wzdrygneła się. - Wybacz, nie chciałem cię przestraszyć -
- Jest okej, Spence - jej wzrok spoczął na jego zmartwionej twarzy.
- Napewno? Po prostu martwię się, w końcu zostałaś zakopana żywcem... - nie dała mu dokończyć, złapała go za dłoń.
- Nic mi nie jest, gorsze rzeczy znosiłam -
- Jest coś gorszego od zakopania żywcem? - uniósł brew.
- Uwierz dużo jest takich rzeczy - westchneła. - Ale zajmijmy się sprawą, muszę w końcu znaleźć zabójcę mojej matki - wstała z miejsca szybkim tempem, udała się do sali konferencyjnej, usiadła na swoim miejscu.
***
Stała przed oknem, oglądając zachód słońca. Szukali jakiejkolwiek odpowiedzi, ale jakby szukali igły w stogu siana. Przetarła twarz dłonią.
Obok niej pojawił się jej przyjaciel.
- Jak się czujesz? - spytał.
- Słabo, Derek. Jeżeli znajdziemy osobę, która zabiła moją matkę nie pozwól mi się do niej zbliżyć -
- Dlaczego? -
- Bo ją albo jego zabije, bez wahania - odpowiedziała.
- Po śmierci mojego ojca byłem bezsilny, chciałem znaleźć osobę, która go zabiła, ale z czasem odpuściłem. Zrozumiałem, że zemsta nie jest dobrym rozwiązaniem. Gdy skończyłem szkołę, z czasem dołączyłem do FBI -
