Tides Turned (Ruin #1)

Chapter 29

CHAPTER 29

The next thing I knew, I just woke up in Kael's arm. Nakabalot ako sa kaniya na para bang ayaw niya na akong mawala sa tabi niya. Nag-angat ako ng tingin upang masilayan ang kaniyang mukha. Bumungad sa akin ang pikit niyang mata at mahimbing na natutulog.

Slowly and tenderly, I ran my fingers through his face. Marahan kong hinaplos ang pisngi niya. Ang kaniyang pilik mata ay mahaba at makapal. Gusto ko rin sanang pagmasdan ang kulay asul niyang mga mata kaso tulog pa siya. Iyon ang matagal ko nang gustong gusto sa kaniya.

I smiled as my eyes began to water. I can't believe this is what I'll be seeing every morning from now on. Ang mukha at presensya ng lalaking mahal ko. He's always been a safe haven for me. No matter what happen, he will always accept me. In the midst of my chaos, he will always love me. Sa ilang buwan na magkalayo kaming dalawa, I must say that I am finally home.

Umangat ako ng kaunti para mapantayan ko ang noo niya. Nang mapantayan ko na siya ay bahagya kong hinawi ang buhok niya na tumatakip sa kaniyang noo.

I gave him a sincere smile as I planted a delicate kiss on his forehead. Mahal na mahal ko si Kael. I had no idea na mamahalin ko siya ng sobra higit pa sa inaakala ko. I didn't expect him to come into my life. Masyado niyang ginulo ang buhay ko at ipinilit ang sarili niya sa akin. Kahit walang kasiguraduhan at kahit hindi ko siya pinagbuksan ng pintuan sa puso ko ay sumubok pa rin siya.

Malaki ang pasasalamat ko sa kaniya dahil hindi siya sumuko. Hindi niya ako binitawan. Dahil kung hindi niya 'yon ginawa, hinding hindi ko mararanasan na umibig sa kaniya. Hindi ko mararamdaman kung gaano kasarap ang mahalin ka ng taong mahal mo—bagay na hindi ko naramdaman kay Risen noon. I didn't force myself to love him. I didn't learn to love him. Kusa ko na siyang minahal ng puso ko. That's the most beautiful thing that happened in my life.

Hindi ko alam kung anong nagawa ko at binigyan ako ng Diyos ng lalaki na katulad niya. Deep in my heart, I know I didn't deserve a man like him. His heart was so pure that I didn't hesitate to shattered it. Wala siyang ibang ginawa kung di ang mahalin ako simula umpisa. Habang ako ay sinaktan ko lang siya.

Why is it me? Out of all people in this world, bakit ako ang minahal ni Kael? Anong nakita niya sa akin at ako ang napili niyang mahalin? I don't know.

Ngayon na kasama ko na ulit siya, hindi na ako makakapayag na magkahiwalay kami ulit. I am strong enough to defend myself. Hindi niya na rin kailangan na ipagtanggol ako because I can protect myself. Pati siya, I am willing to protect him 'til the end of my life. Para saan pa ang mga natutunan ko sa training naming dalawa ni Autumn kung hindi ko naman mapoprotektahan ang mga taong mahal ko?

Gumalaw ako at sinubukang kumawala sa pagkakayakap niya ngunit hindi ko iyon nagawa. Nang maramdaman niyang babangon na ako ay kaagad niya akong hinigit palapit sa kaniya.

My heart raced rapidly. I can almost hear my heartbeat pumping out of my ears. Isiniksik niya ang kanyang mukha sa leeg ko. I could feel the butterflies in my stomach.

"Let's stay like this in a bit. I was apart from you for too long. . . I need this." he whispered in a hoarse voice.

Kaagad na kumawala ang malawak na ngiti sa aking labi. I bit my lower lip to restrain myself from getting crying.

"M-Mahal na mahal kita, Kael." I muttered weakly, sapat na para marinig niya.

"Mas mahal kita," he embraced me more. "Hindi ako magpapatalo." he chuckles.

Malaya akong ngumiti. Ang sarap sa pakiramdam na 'yung taong mahal mo ay mahal ka rin—na iisa kayo ng nararamdaman. The feeling is undescribable.

"Let's go back to Manila, I want to take care of you and our baby." mahinang bulong niya.