Tides Turned (Ruin #1)

Chapter 40

A/N: It's been a while! Sorry sa napakatagal na update. Medyo busy lang and there's a time na wala ako sa mood magsulat hehe. I don't want to force myself to write either. Kapag kasi gano'n ang nangyari, papangit ang takbo ng story. So now, enjoy reading and please be patient with me again. Thank you! Love lots!❤️

CHAPTER 40

I needed their help—that was the first thing that come into my mind after I left the hospital.

Wala na akong inaksayang oras at mabilis na nagtungo sa mansyon ng Duchess. I need to convince them to help Kael. Para mabuhay siya. Handa akong lumuhod sa harapan nila at magmakaawa para lang tulungan nila akong dugtungan ang buhay ng lalaking mahal ko.

Diretsyo akong pumasok sa loob ng mansyon at binuksan ang pintuan. I held the door knob and open it slightly.

"Please, Mom, help kuya. . ."

Napatigil ako nang marinig ang maliit na boses ni Daynielle. Kita ko na nakaluhod siya sa harapan nilang lahat. They are look in a complete mess. Mukhang naguguluhan at hindi alam ang gagawin.

"I never ask anything, mom, ito lang. . ." she whined. "Tulungan niyo naman siya, anak niyo pa rin siya. I can't understand why you're hesitating to help him."

Hearing what she said made my heart hurt like a blaze of pain. They're hesitating?

"Bakit ba sobrang hirap para sa inyo na tumayong magulang para sa kaniya? Is it really that hard for you mom and dad?!" tumaas ng bahagya ang boses niya. "Ano bang pumipigil sa inyo?! You abandon him! You made him feel that you didn't care!"

Napayuko sila. Nahihirapang tumayo si Daynielle at matapang na hinarap silang lahat.

"Ikaw kuya?" Tiningnan niya si Rhodge na kasalukuyang nakatayo sa gilid at walang imik. "May alam ka ba kung bakit ganyan na lang ang trato nila kay kuya Kael? Palagi ka na lang bang mananahimik?"

He looked down. "You will never understand, Daynielle."

"Paano ko maiintindihan kung hindi niyo naman ipinapaliwanag?!"

Rhodge took a deep breath. "Something happened back then,"

"What?"

"Rhodge please," umiling si Demetrius na syang ama nila na para bang pinipigilan niya si Rhodge sa kung ano man ang balak nitong sabihin.

He gulped. "No, dad, I think its time for them to know the truth. Hindi habang buhay maitatago natin sa kanila ang katototohan."

Hindi na nakapagsalita ang ama nila at nanatiling tikom ang bibig. Isa isang pinasadahan ng tingin ni Rhodge ang mga kapatid niya; si Daynielle, Rusthe, at Risen na kasalukuyang tutok ang buong atensyon sa kaniya.

"Kael is the only son of Duchess. We are not Duchess, Daynielle." diretsyong saad nito.

My chest starts to tighten up with fear. It was suffocating me as my heart continued to beat loudly. Pare pareho silang napatigil sa narinig kay Rhodge. Their parents remained bowed, unable to face them.

"W-What are you talking about, kuya?" naguguluhang tanong ni Risen.

He gaze at Risen. "You heard me, Risen. We are not Duchess. Si Kael lang ang nag-iisang Duchess sa pamilyang ito."

I could see Rusthe clenched his hands firmly. Pansin ko naman ang panginginig ng mga kamay ni Daynielle. Bigla ay lumapit ang ina nila kay Rhodge at hinawakan nito ang kamay niya.

"Anak, hayaan mong ako ang magpaliwanag sa kanila."

Nahihirapang tumango si Rhodge.

Hinarap niya ang mga anak niya. She looked at them with fear in her eyes. Nanginig ang mga labi niya.