Tides Turned (Ruin #1)

Chapter 41

LAST CHAPTER

Mabigat ang dibdib ko nang subukan kong hanapin ang anak ko sa pasilyo ng ospital. Nagpalinga linga ako ngunit bigo akong mahanap ang presensya ng anak ko. Naramdaman ko ang pagkirot ng ulo ko. Malamang ay dahil ito sa wala pa akong tulog at kain.

My vision started to get blurry and I lost my balance. I almost fell down. Mabuti na lamang at mayroong umalalay sa akin mula sa aking likuran. Naramdaman ko ang kamay nito sa aking braso at baywang na para bang inaalalayan ako.

Nang lingunin ko iyon ay bumungad sa aking harapan si Risen. The moment I laid my eyes at him there was an inexplicable irritation rose in my chest. Kahit nanghihina ay pinilit kong kumalas mula sa pagkakahawak niya mula sa akin.

"Anong ginagawa mo rito?" walang emosyon kong tanong sa kaniya.

"Don't get me wrong, Hervisca. I'm here because I decided to help Kael. I was about to have my blood tested but when I got here, the doctor said that someone had already donated. I'm sorry, I couldn't help him."

I didn't respond.

"Nabalitaan ko 'yung nangyari kay Kael. H-He can't remember you."

Nagtangis ang panga ko kasabay nang pagbalik ko ng atensyon sa kaniya.

My eyes darkened. "Risen, if you're taking this as a chance na bumalik ako sayo, keep dreaming. Hindi na ako babalik sayo."

Pain automatically crossed to his face. "I-It's not like that, Hervisca. I know you didn't love me anymore and I understand that." mapait siyang napangiti.

Nanatili ang paningin ko sa kaniya.

"I've done unforgivable things to you and I won't ask for your forgiveness anymore. Maniwala ka man sa akin o hindi, pero lahat nang ginawa ko sayo ay kailanman hindi ko ginusto. I'm truly sorry, Hervisca, I-I'm sorry for everything." his voice cracked.

His sincerity left me speechless, unable to find words to respond. Hinayaan ko na lang siya na sabihin ang kung ano man ang nilalaman ng puso niya.

Mapait siyang napangiti. "I regret not being brave enough to fight for you, sana hindi kita nasaktan, sana tayo pa rin hanggang ngayon," he bit his lower lips. "Kung hindi lang sana ako naduwag at hindi ako nagpadala sa takot ko, siguro hanggang ngayon hawak hawak ko pa rin ang mga kamay mo."

Mabilis akong nag-iwas ng tingin.

He heaved a deep sign. "But I'm still glad I did that because it led you to the man you deserve. You and him look great together, and he's a great man who would never do the things I did to you. You deserve each other, Hervisca."

Nang mag-angat ako ng tingin upang salubunging muli ang mga mata ay natagpuan ko roon ang pamumuo ng luha sa kaniyang mata. He's still hurting and there is nothing I could do.

Ngumiti siya. "I'm going to move forward, Hervisca, kahit masakit pa. Mahirap burahin 'yung pagmamahal ko sayo dahil hanggang ngayon alam kong mahal na mahal pa rin kita. . . pero para sa sarili ko at lalong lalo na sa pamilya ko, I will try. I will be a good father to my twins and I promise you that this time I will not hurt Cereinna. I will take care of her."

Hindi ko na napigilan ang aking sarili at unti-unting sumilay ang ngiti sa gilid ng aking labi kasabay ng pagbagsak ng luha sa aking pisngi.

"I will start a new life with them and my reason for doing this is you. . ."

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay sunod sunod na nagbagsakan ang luha ko sa aking mukha. Our story has truly ended. We shared chapters of our lives, but now we must walk separate paths and find happiness with different people.