Waar ben ik in beland?

59💕

POV Luna

We hebben net gegeten. Lisa gaat nu naar huis. "Het was gezellig." Zeg ik tegen haar met een glimlach. Ze glimlacht terug en knikt. We gaan met zijn allen in de woonkamer zitten, en Milo loopt met haar mee naar de deur. Iedereen kijkt elkaar maar een beetje aan en zegt niks. Ik zie Matthy sip naar me kijken. Dan loopt Milo de woonkamer in. "Kan ik even met je praten?" Vraag ik meteen. "Tuurlijk!" Zegt Milo.

We lopen naar buiten en gaan bij het zwembad aan de tafel zitten. "Wat is er?" Vraagt Milo. "Milo, ik ben echt bang dat we minder close gaan worden." Zeg ik terwijl de tranen achter mijn ogen prikken. Milo knikt. Hij begrijpt meteen wat ik bedoel. "Ja ik was al bang dat dit ging gebeuren." Zegt hij. "Maar wat nu?" "Ik weet het niet. Ik wil niet dat we minder close worden, maar Lisa voelt zich er niet fijn bij hoe close we zijn." "Milo, we deden vandaag al veel minder close dan dat we normaal doen! Meestal zit ik letterlijk tegen je aan op de bank. Ze vind het al te close als je even je arm om me heen doet." Zeg ik terwijl er een traan over mijn wang rolt. "Ik weet het Loen. Ik vind het ook niet leuk. Ik zal wel met Lisa gaan praten." Zegt hij. Ik knik. We staan op en hij trekt me meteen in zijn armen. "Loen, wat er ook gebeurd, je bent en blijft mijn beste vriendin. Onthoud je dat?" "Tuurlijk." Zeg ik, en ik hou hem stevig vast. Hij laat me los en veegt mijn tranen van mijn gezicht af. Ik kan aan hem zien dat hij er ook mee zit.

We lopen het huis weer in. Ik loop naar de keuken om wat water te drinken, en Milo gaat op de bank zitten. Als ik wat heb gedronken loop ik ook de woonkamer weer in. "Kom." Zegt Milo. Hij houd zijn arm omhoog en ik ga tegen hem aan zitten. Hij doet zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik voel een traan over mijn wang rollen en veeg hem snel weg. "Dus vertel. Wat nu?" Vraagt Matthy. "Hij gaat met Lisa praten. Maar ik heb niet veel hoop." Zeg ik. "Hey hoezo heb je geen hoop?!" Vraagt Milo verbaasd. "Omdat ze ons al te close vond als je je arm even om me heen deed. Laat staan als we doen hoe we normaal doen." Zeg ik. Milo knikt sip naar me. "Begrijp me niet verkeerd, ik gun het je echt, en als ze je laat kiezen, moet je ook voor haar kiezen. Maar ik ben gewoon bang dat ik je kwijtraak." Zeg ik. Het deed pijn om te zeggen dat hij voor haar moet kiezen, maar het is zijn vriendin dus ik snap het als hij die keuze zou maken. Milo trekt me in zijn armen. "Loen, ik zou haar niet boven jou kiezen. Ik heb pas net wat met dr en jij bent mijn beste vriendin!" Zegt hij. Ik knik en leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan. Ik trek me uit de knuffel en we gaan weer normaal zitten. "Ik bel haar wel even." Zegt Milo, en hij loopt naar buiten.

Ik voel nog steeds tranen achter mijn ogen staan. Jezus wat een gejank weer dit. "Ach kom eens." Zegt Matthy en hij houd zijn armen open. Hij zit op een loveseat. Ik loop naar hem toe en hij trekt me bij hem op schoot. Ik doe mijn armen om hem heen, en hij knuffelt me terug. Alle tranen komen eruit. "Het is oke, je hoorde wat hij zei. Hij gaat met Lisa praten. Hij vind het ook niet leuk, dus hij gaat dit echt niet laten gebeuren oke? Geen zorgen!" Fluistert hij zacht. Ik knik. We blijven even zo zitten. Het voelt vertrouwd. Alles bij hem voelt vertrouwd.

Ik zit nog steeds bij Matthy op schoot, maar we knuffelen inmiddels niet meer. Milo is nu al drie kwartier met Lisa aan het bellen. Ik ben echt bang. "Zullen we vanavond nog wel gaan zuipen?" Vraagt Koen. Ik glimlach en knik. "Gezellig!" Zegt Robbie.

Ik sta op van Matthy zijn schoot en loop naar buiten. Is Milo nog steeds niet klaar met bellen? Ik loop naar het zwembad en zie hem daar zitten. Hij is niet meer aan het bellen. Ik loop naar hem toe en zeg niks. Ik ga naast hem zitten. "Vertel." Zeg ik. Hij kijkt me verdrietig aan. Ik zie dat hij heeft gehuild. Ik sta meteen op en trek hem in een knuffel. Hij begint meteen te huilen. "Milo wat is er gebeurd?" Vraag ik zacht. "Ze is er niet oke mee hoe close we zijn." Zegt Milo wanneer ik weer ben gaan zitten. "Oke.. En nu?" Vraag ik bang voor het antwoord. "Ik weet het niet. Ze zei dat ze zich er niet fijn bij voelt dat we zo close zijn. En meer zei ze niet. Ze zei uiteindelijk dat ik de keus moest maken, of minder close met jou zijn, of dat ze het uitmaakt." Ik voel mijn hart door de grond zakken. Wat?! Milo is mijn beste vriend! Ik wil niet dat we meer afstand van elkaar moeten nemen! Het is even stil en we kijken elkaar verdrietig aan. "Ik hoor het wel wanneer je een keuze hebt gemaakt." Zeg ik zacht. "Nee Loen, ik weet niet wat ik moet doen. Asjeblieft vertel me wat ik moet doen?!" Vraagt Milo. "Milo, het is jouw keuze. Ik kan die keuze niet voor jou maken." Zeg ik terwijl ik opsta om weg te lopen. "Nee Loen wacht! Asjeblieft ik wil je niet kwijt." "Milo.. Mij raak je niet kwijt. Ik ben degene die jou waarschijnlijk kwijtraakt." Zeg ik terwijl er een traan over mijn wang rolt. Ik zie bij Milo de tranen ook stromen. Ik kan het niet meer aan. Ik ren naar binnen, naar Matthy zijn kamer, en laat me op zijn bed vallen. Ik druk mijn hoofd in zijn kussen, en jank alles eruit.