Waar ben ik in beland?

9💕

POV Luna

Waarom nemen ze niet op? Ze nemen altijd op! Ik begin me nu wel zorgen te maken, maar het zal vast niks zijn. "Hey gaat het?" Vraagt Robbie die naast me komt zitten. "Ja hoezo?" Lieg ik. "Je staart zo verdrietig voor je uit." "Oh nee er is niks." Robbie kijkt me met opgeheven wenkbrauwen aan. "Niet liegen. Je kunt me alles vertellen he!" Zegt hij. Ik kijk hem aan en geef hem een kleine glimlach. "Ik heb al even niks meer van mijn ouders gehoord. En ze nemen ook niet op, terwijl ze altijd opnemen." Zeg ik, en ik kijk Robbie aan. "Dat is niet fijn." Zegt Robbie en hij geeft me een knuffel. "Zullen we anders even een film kijken? Dan kun je even aan iets anders denken." Vraagt hij. Ik knik en we zetten een film op. Na een tijdje voel ik mijn ogen zwaarder worden, en val ik in slaap.

Als ik wakker word staat de tv uit, en ligt er een dekentje over me heen. Ik kijk op mijn telefoon. Het is 15 uur. Ik heb 2 uur lang geslapen! Ik wrijf in mijn ogen en kijk om me heen. "Hey er is iemand wakker!" Zegt Raoul. Hij loopt naar de keuken en geeft me even later een tosti. "We wilde je niet wakker maken." Zegt hij. Ik glimlach dankbaar naar hem. "Thank Roel." Zeg ik. "Geen probleem lieverd!" Zegt hij. Raoul is echt een vaderfiguur. Ik weet niet wat ik zou doen zonder hem en de andere jongens. "Dus jullie hebben hier gegeten terwijl ik sliep?" "Ja maar je sliep zo lekker, en wilde je niet wakker maken." "Das lief." Zeg ik. Raoul moet lachen. "Wat is er zo grappig?" "Nou Matthy zei dat ook over jou!" "Huh wat?!" "Dat je er zo lief uit ziet als je slaapt." Zegt Raoul met een glimlach. Ik voel dat ik begin te blozen en Raoul ziet het. "Je vind hem leuk of niet?" Vraagt hij zachtjes en rustig. Ik knik. "Ik had al zo een gevoel." Zegt hij. Ik glimlach naar hem. "Ik ga even een video editten, jij red je wel toch?" "Jahoor, ik weet waar jullie kamers zijn dus ik roep wel als ik iemand nodig ben!" "Goedzo! Doe alsof je thuis bent he!" "Komt goed!" Zeg ik terwijl Raoul wegloopt. Heeft Matthy echt gezegd dat ik er lief uit zie als ik slaap?! Mijn hoofd draait overuren door die jongen. Ik kijk op mijn telefoon. Geen appjes of gemiste oproepen van mijn ouders. Ik begin me echt heel veel zorgen te maken.

-

"Eten is klaar!" Roept Raoul vanuit de keuken. We gaan allemaal aan de eettafel zitten. Raoul heeft een kipgerecht gemaakt. "Het ziet er echt lekker uit Roel!" "Nu hopen dat het ook goed smaakt!" Zegt Raoul, en hij glimlacht naar me. Tijdens het eten kijk ik de hele tijd op mijn telefoon, in de hoop dat ik een bericht heb van mijn ouders. Maar nee, niks. Robbie ziet dat ik zenuwachtig ben en legt zijn hand op mijn been. "Het komt wel goed." Fluistert hij. Ik knik en geef hem een nerveus lachje. Het is niks voor mijn ouders om zo lang niks te laten horen. Meestal sturen ze me elke dag wel een appje als ik niet thuis ben. Ik merk dat mijn handen beginnen te trillen, en ik voel een paniekaanval opkomen. "Hey Loen, gaat het wel?" Vraagt Raoul. Ik sta op en loop de deur uit naar buiten. Ik ga bij een boom zitten. Ik moet even tot rust komen. Ik probeer rustig te ademen maar het lukt niet. Ik voel tranen over mijn wangen stromen. Dan komt Matthy ineens naar me toe gelopen. Hij gaat voor me op de grond hurken en pakt mijn handen vast. "Hey Loen! Kijk me aan oke?! Het komt goed echt waar!" Ik kijk hem aan en knik naar hem, terwijl de tranen maar blijven stromen. "Oke doe met me mee oke? Adem in, adem uit." En zo gaat Matthy nog even door. Ik doe met hem mee en voel dat ik al wat rustiger word. Ik kijk naast me en zie nu ook de rest van de jongens er staan. "Gaat het? Wat was er aan de hand?" Vraagt Matthy. Ik vlieg hem in zijn armen en laat alle tranen eruit. "M-mijn ou-ouders." Zeg ik zacht. "Wat is er met je ouders?" Vraagt Matthy terwijl hij me terug knuffelt. "Ze heeft al even niks meer van ze gehoord, en ze maakt zich heel veel zorgen." Zegt Robbie. Matthy laat zich los uit de knuffel en kijkt me aan. "Klopt dat?" Vraagt hij. Ik knik en hij trekt me weer in zijn armen. "Dat is niet fijn. Het komt wel goed oke." Ik knik en leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik laat hem los uit de knuffel en sta op. "Gaan we weer naar binnen?" Vraag ik zachtjes. "Tuurlijk." Zegt Matthy. We lopen weer met zijn alle naar binnen en ik ga op de bank zitten. "Wil je niet nog eten?" Vraagt Raoul. Ik kijk naar mijn bord. Ik heb amper drie happen gegeten. Ik schud mijn hoofd. "Ik heb geen trek." Raoul kijkt me sip aan. Maar ik krijg nu gewoon geen hap door mijn keel. Ik wil eerst zeker weten dat mijn ouders oke zijn.

Ik zit nu al een tijdje op de bank, en de jongens zitten er ook. Ik ben al weer tot rust gekomen en de jongens maken me goed aan het lachen. "Gaan we nog wat doen vanavond?" Vraag ik. "We wilden graag een quiz opnemen." Zegt Milo. "Je kunt wel mee doen?" Zegt Raoul. Ik kijk de jongens aan en ze knikken enthousiast. "Leuk!" Zeg ik met een glimlach. "Jaa!" Zegt Matthy. "Ik pak alvast mijn laptop!" Zegt Koen. Hij staat op en loopt weg. "Oke dus Koen heeft een quiz voorbereid over zichzelf. Elke keer als we het fout beantwoorden, nemen we een shotje. En het is allemaal individueel tegen elkaar zeg maar." Legt Raoul uit. Ik knik. Milo en Robbie zijn camera's aan het klaarzetten. Ik loop naar Matthy zijn kamer een kleed me om. Ik had nog steeds uitgelopen mascara onder mijn ogen zitten. Ik doe een momjeans en een witte croptop aan, en doe mijn haar los. Ik loop weer naar de woonkamer en de jongens zitten al klaar. "Je ziet er leuk uit!" Zegt Koen. "Dankje!" Raoul geeft Matthy een por in zijn zij. "Niet zo staren Mat!" Zegt Raoul. Iedereen moet lachen en Matthy kijkt snel weg. "Zullen we maar beginnen dan?" Vraagt Milo. Ik knik en kom er bij zitten, en we beginnen met de video.