Bileğine pranga olmuş korkularınla yüzleşmen lazım.
Manolya kadar yegâne
Noyan kadar zeki
Kurt kadar tehlikeli
Katil kadar sessiz olman lazım.
Gözünü kapat.
Ne görüyorsun?
Ben ceset görüyorum.
Yüreğimizin ceseti,
Yıkılışlarımızın ceseti.
Şimdi tam...
|Final Part 1|Arkasına Sığındıkların ve Arkadan Bıçaklayanlar
* Bir limanım, bir sığınağım daha suya battı ve bir kişi daha kaybettim hayatımda acıyla *
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Babam benim arkasına sığındığımdı yıllar önce. Korksam ona koşar, ağlarsam ona sığınırdım. Sevinirsem onunla sevinir, mutluluğumu onunla paylaşırdım.
Aynaya baktım, sadece katil olarak lekelenmiş bir kız çocuğu gördüm. Yıllar önce kendi annesi tarafından geleceği yazılmış, kim olduğuna ve olacağına karar verilmiş, korkunç bir sona sürüklenmiş o kız çocuğuydum ben.
Kan bekleniyordu benden. Kan, yıkım, çığlıklar ve karanlık. Ama benim limanım, canım babam bunlara izin vermemişti.
Avuçlarıma baktım. Kan yoktu, tertemizdi.
Hiçbir zaman birini öldürmemiştim ama benim yerime seçilen gelecek yollarım beni öldürmüştü.
Bunları sadece annem ve dostları yüzünden yaşıyorduk. Biz hiçbir şey yapmamış, daha neler olduğunu algılayabilecek kapasitede değilken bizim yerimize seçilen o yollar çoğumuzun ölümü, bazılarımızın soluşu olmuştu.
Mustafa bu yüzden ölmüştü, İrem bu yüzden ölmüştü, Özlem bu yüzden ölmüştü.
Ama Erdem kendi cehenneminin ateşi yüzünden ölmüştü.
Karşımdaki kişilere baktım, hepimiz bu cehennem yüzünden buradaydık, burada bulunuyor ve yaşamaya devam ediyorduk. Belki bizi buraya toplayan sebep bir gün ölümümüz olacaktı ama şu an için bıçaklar yok sayılmalı ve sığınmalıydık.
"DNA'nın çıkmasına kısa bir süre kaldı."dedi Tunç bizi bilgilendirerek. Hepimiz birbirimize baktık ve kafa salladık.
"Bitecek."dedim sessizce. Tam karşımda oturan Kunt şefkatle elimi kavradı ve dudaklarına götürüp öpücükler koydu.
"Bitecek."
Her şeyi öğrendiğimiz günden 3 gün geçmişti. Ve bize verilen kutuyu da teslim etmiştik. Kimi seçtiğimiz belliydi, bana o gün şifreli konuşan Yağmur'u seçmiştik. Katil o muydu bilmiyorduk ama şu an için ne teslim olunma durumu vardı ne de Yağmur'un başına bir şey gelmişti.
Her şey ve herkes sessizdi. Bu fırtına öncesi sessizlik miydi bilinmez ama iyi şeylerin olacağını umut etmeliydik.
"Peki diyelim ki DNA çıktı ve eşlenme oldu, eşlenen kişi kesinlikle katil diyebilecek miyiz?"dedi Umut merakla. Tugay başını salladı ona.
"Kesinlikle. Katilin Mustafa'nın ikizi olduğu zaten ortaya çıktı. DNA testi sonucuna göre hızlıca hareket edeceğiz."
"Peki ilk ne yapacağız?"dedim bende. Bu sefer Kunt hafifçe elimi okşarken cevapladı beni.
