Dead Outside?

34. Bölüm

  Aradan günler geçmişti. Ne Daryl'dan ne de Negan denen köpekten ses yoktu. Daryl'ı merak ettiğim için eve girmez olmuştum nerdeyse. Gündüzleri hastalarla, arta kalan vakitte bahçeyle ilgileniyordum. Geceleri de neredeyse hep nöbetteydim. Gözüm hep kapıdaydı. Hatta sırf bu yüzden sanırım Melinda'yı ve Gece'yi boşlamıştım.

  Akşam eve döndüğümde Melinda koltuğa oturmuş tek başına bir şeyler yapıyordu. Ona yaklaştım, yanına oturdum. Bana ne kadar kırgın olsa da yine de bana sarılıyordu. Yine sıkıca sarıldı.

"Her şey yolunda mı bebeğim?"
"Evet. Sadece babamı, yani Daryl'ı özledim."
"Ona baba diyebilirsin ve evet ben de özledim"
"O ne zaman gelecek peki?"
"Bilmiyorum. Keşke bilsem."
"Onu görmemizi sağlayacak kimse yok mu?"

   Duraksayıp düşünmeye başladım. Kim bana yardım edebilirdi bu durumda? Babam aklıma geliyordu ama onunla nasıl iletişim kurabilirdim bilmiyordum. Gerçi iletişime geçsem ne olacaktı ki? Daryl'ı görmemi sağlayacağını hiç sanmıyordum.

"Sanırım yok"
"Bu kötü. O yokken sen mutlu olmuyorsun. Sen mutlu olmayınca ben de, Gece de hatta bebecik de mutsuz oluyor."
"Onun mutsuz olduğunu nereden biliyorsun?"
"Sen uyurken onunla konuştum. Bana mutsuz olduğunu söyledi. Babamı özlediğini söyledi"
"Babanız güçlü birisi. Belki şimdi değil ama yakında gelecektir eminim."
"Umarım Glenn amcaya olduğu gibi ona da kötü şeyler olmaz"
"Hey, öyle şeyler düşünme. Babanız eve gelecek ve yine beraber sarılıp uyuyacağız hatta sana silah kullanmasını öğretecek."

  Melinda susup kafasını dizime koydu. Ellerimi saçlarında gezdirdim. Gerçekten mutluluğun yayıldığı gibi mutsuzlukta yayılıyordu ama mutsuzluk daha hızlı yayılıyordu, salgın bir hastalıktan daha hızlıydı. Onlar için ayakta durmam gerekiyordu. İnsanlarla bağ kurmamış olsaydım bu kolaydı ama artık aramıza bir bağ vardı. Bu bağ beni güçlü kıldığı kadar zayıfta düşürüyordu zaman zaman.

"Mel, bebeğim benim nöbet saatim geliyor. Bu gece yine Rosita ile beraber kalacaksınız."
"Babam gelene kadar onu bekle olur mu anne? "
"O gelene kadar her akşam nöbeti ben tutacağım elimden geldiğince"
"Seni seviyorum"
"Ben de seni balım... Hadi, pijamalarını ve diş fırçanı alıp Rosita'nın evine git."

  Melinda bir şey demeden koşarak odasına gitti.  Odasında tıkırdıyordu. Birkaç dakika sonra ben kapı önünde dikilirken elinde bir çanta ile bana yaklaştı. Beraber evden çıkıp Rosita'nın evine gittik. Onu oraya bıraktıktan sonra kapıya nöbet tutmaya gittim. Kapıdaki adamdan silahı alıp orada gezinmeye başladım.

Gece çok geç bir saatte dışarıda bir ses duydum. Kapıyı azıcık aralayıp etrafa bakındım. Sasha yukarıda, gözetleme kulesinde nöbet tutuyordu. Ona dışarı çıkacağımı işaret edip kapıyı geçeceğim kadar açıp dışarı, sağ tarafımdaki ağaçlığa yöneldim. Hışırtı sesi arttıkça elimdeki silahı daha sıkı tutuyordum. Daha sonra arkamdan bir el beni tutup ağacın arkasına çekti. Debelenirken beni tutanın karnına vurdum.

"Agh! Katerina! Benim baban"
"Burada ne işin var?"
"Seni görmeye geldim."
"Şimdi mi aklına geldi?"

  Babam susup kafasını başka yöne çevirdi. Sinirli olduğumu fark edince hep öyle yapardı. Annemle kavgalarında bile hep babam pasif taraftı. Belki de annem o yüzden babamı terk etmişti.

"Tamam, gördün beni hadi git"
"Kate.."
"Ne var baba?"
"Özür dilerim. Negan'ın bu kadar kötü olabileceğini düşünmemiştim"
"Madem onun kötü olduğunu şimdi fark ettin. Onu terk edip bize katılmaya ne dersin?"
"Yapamam"
"Neden? Ölmekten mi korkuyorsun?"
"Evet"
"Zayıf birisine dönmüşsün baba. Ne zamandan beridir bu kadar ölümden korkar oldun?"
"Zayıf değilim. Biricik kızımı ve eşini düşünüyorum. Ben ölürsem sana zarar verirler."
"Kendi başımın çaresine bakarım"
"Bakamazsın. Size neyin geldiğinin farkında değilsin. Negan Daryl'ı aldı. Köpek gibi onu bir odaya kapattı, sadece ekmek ve köpek maması yediriyor. Sabahtan akşama kadar da aynı lanet şarkıyı dinletiyorlar ki Daryl oradan çıkmak Negan'a yalvarsın"
"S-sen ciddi misin?"
"Kendi gözlerimle gördüm. Onu oradan kurtarman gerek"
"Ben tek başıma bir şey yapamam ki"