Dead Outside?

23. Bölüm

Ertesi sabah erkenden uyanıp yine işe gitmek için hazırlandım. Hâlâ önlüğe, sabahları işe gitmeye veya bu rahat yatağa alışamamıştım. Ben giyinirken Daryl yanıma gelip göz kırptı.

"Gidiyor musun?"
"Evet. İşler uzun sürebilir beni merak etme"
"Ölmeden gel"
"Kate."
"Efendim"
"Sana bir şey söylemem gerek"

O böyle diyince içime bir şüphe düştü. Gerilmiştim. Ne diyecekti acaba.

"Rick cephanelikten silah çaldırdı bize ve bunu kimseye söylemememi söylemişti"
"Bana neden anlatıyorsun ki?"
"Bilmiyorum. Senden saklamak istemedim işte"
"Sen bunu bana söylememişsin gibi davranmaya devam edeceğim ben. Rick ile arkadaşlığınıza zarar gelsin istemem"
"Çok düşüncelisin."

Yanağına bir öpücük kondurdum. Hazırlanıp işe gittim. Pete ile sıradan sohbetler, hastalarla ilgilenmek falan derken gün ilerliyordu. Gün sonunda ağır yaralı bir hastamızın olduğunu duyduk. Tara, Glennlerle çıktığı erzak arayışında vurulmuştu. Alel acele onu getirdiler. Pete ile hemen Tara'nın yarası ile ilgilenmeye başladık. Akşam eve döndüğümde verandada oturan Glenn'i gördüm. Ona doğru yaklaştım.

"Hey"
"Hey"
"Her şey yoldan çıkmış sanırım"
"Evet."
"Neler oldu anlatmak ister misin?"

Derin bir nefes alıp kafasını verandanın direklerinden birine yasladı. Hiç keyfi yoktu. Endişeliye benziyordu.

"Nicholas. Yalan söylüyor. Onun yüzünden Noah ve Aiden öldü, Tara da ağır yaralı."
"Aiden... öldü mü?" Bunu duyduğuma cidden üzülmüştüm. Aiden sevimli bir çocuktu, benden hoşlanması dışında gayet iyi sohbeti olan birisiydi, tuhaf müzik zevkine sahip olsa da ilginç bir kişilikti.
"Evet. Aylağın üzerindeki bombayı görmedi ve onu patlattı. Patlamanın etkisiyle Tara kafasını vurdu. Aiden'ın bedenine de arkasındaki demir çubuklar girdi."
"Kurtaramadınız mı?"
"Nicholas paniklemeseydi o da burada olacaktı."
"Bununla ilgili Deanna ile konuşabilirim."
"Bize inanmayacağına eminim"
"En azından denerim."
"Teşekkürler Katerina. Sen olmasan ne yapardım bilemiyorum"
"Ne demek. Aileler bunun için vardır değil mi?.."

Verandada Glenn ile biraz daha oturdum, onun kafasını dağıtması için boş muhabbetler ediyordum, espiri yapıyor, isteklerimi anlatıyor biraz da geçmişimdeki aptallıklarimi anlatıyordum. Ben konustukça kafası dağılıyor, gülüyordu. Onu öyle görmek güzeldi, o mutluysa Maggie de mutlu olacaktı. Yani sırayla hepimize bulaşaktı bu mutluluk. En azından öyle umuyordum.

Saat geç olduğunda Glenn kalkıp odasına gitti. Bense yalnız başıma verandada oturuyordum. Biraz sessizlik eşliğinde günlerdir ilgilenemediğim minik bebeğimle ilgileniyordum. Sırt üstü verandaya uzanmış bir sağa bir sola dönüyor, karnının kaşınması için yalvarıyordu. Gülümseyerek onunla ilgilendim. Daha sonra biz de odamıza gittik. Ben yatağa o da halının üzerine uzandı. Yatakta dönelerken olduğum yere uyuyup kalmışım zaten.

Ertesi sabah aynı tempo ile uyanıp işime gittim. Bugün olacaklardan bi' haberdim. Pete ile yine sabah rutini olan hastalarla ilgilendik. Tara'nın durumuna baktık. Bir yandan da sohbet ediyorduk. Şimdilik iyi birisine benziyordu ama bu kadar iyi olması beni şüpheye düşürdü. O yüzden onunla armadaki o ince çizgiyi koruyup, sizli-bizli konuşmaya devam ettim.

Biraz hava almak için dışarı çıktığımda zamanın nasıl geçtiğini fark etmemişim bile. O sırada Deanna ile de görüşüp Glenn'in bakış açısından olayları anlattım. İkna olmuşa benziyordu. Daha sonra İş başına geri dönmek için revire girdiğimde Pete yoktu. Etrafta ona bakındıktan sonra evine gitmeye karar verdim. Tam vaktinde gitmiştim sanırım. Rick ve Pete çoktan birbirine girmiş yerde köpek gibi dövüşüyorlardı.