Dead Outside?

40. Bölüm

  Çatışma sona erdikten sonra Daryl ile abilerimi sakladığım evin bodrum katına gittik. Baş belaları orada saklanıyordu. Daryl'a onları gösterince bana kaşlarını çattı ve beni kenara çekti. Yine azarlayacaktı galiba.

“Bunları niye öldüremdin?”
“Onları saklamamı istediler.”
“Niyeymiş?”
“Negan'ın köpeği olmaktan sıkılmışlar. Bana sığındılar.”
“Onları kabul etmemeliydin”
“Merle sana bu şekilde gelseydi sen kabul ederdin ama?”

  Sessizleşti ve iç çekti. Olduğu yerde elini kolunu sallayarak gezindi ve sonra bana döndü.

“Onu karıştırma...”
“tamam, afedersin”
“Konuşalim bakalım şu gerzeklerle”

    Roberto ve Fernando'ya yaklaştık. Ayakta bizi bekliyorlardı. Daryl bana kafasıyla bir işaret yaptı ben de geri çekilip bodrumdan çıktım ve Rick'i getirmeye gittim. Daryl belki dövecek belki onlarla sadece konuşacaktı. Bu belirsizliği umursamadan Rick'in yanına gittim.

“Rick...”
“Bir saniye”

  Michonne'un alnına bir öpücük koydu ve bana yaklaştı. Ellerini cebine koymuştu, mavi yas dolu gözleriyle bana bakıyordu ve avurt içlerini ısırıyordu.

“Evet?”
“D, seni çağırıyor. Sana göstermemiz gereken bir şey var.”
“Yolu göster”

  Rick ile keskin bir sessizlik içersinde bodruma ilerledik. Fernando ve Roberto orada oturmuş Daryl ile göz göze gelmemek için dua eder gibi duruyorlardı. Rick ile içeri girince bakışlarını bize çevirdiler.

“Bunları sen mi buraya getirdin?”
“Kendileri geldiler. Bizi sakla Kate dediler. Ben de yaptım”
“Zararsızlar. Konuştuk biraz. Kötü niyetleri yok gibi” dedi Daryl.
“Varsa zaten bizden önce Katerina icaplarına bakar”

  Rick'e kafa sallayıp elimi belime koydum ve abilerime yaklaştım.

“Size kalacak yer, yiyecek ve korunma vereceğiz ama eğer Negan'a bize dair en ufak bir bilgi giderse... İkinizi de abim demem öldürürüm.”
“Bize güvenebilirsin Kat. Size zarar vermeyeceğiz aksine yardım edebiliriz bile”
“Dinliyoruz?”

  Onlar bize ne konuda yardım edebileceklerini anlattılar. Roberto, Fernando'ya göre daha konuskandı, Fer'in demek istediklerini bile detaylı olarak anlatıyordu. Biz de can kulağı ile onlari dinledik.

  Silahlar, cephaneler, oranın işleyiş şekli, kaç adam olduğu, kaç bölge olduğu. Bölgeleri yönetenlerin isimleri ve hangi yerleşkeleri sömürdükleri... Bu bilgileri Rick tek tek not etti. Gözetleme noktalarını da kez aynı şekilde. Yolda rahat hareket edebilmemiz için gözetleme noktaları önemliydi.

  Onları dinledikten sonra hafifçe gülümsedim ve bodrumdan dışarı çıktım. Etrafa bakındım ve oradaki boş evlerden birine baktım. Fern ve Rob -onlara böyle seslenmek daha kolay çünkü isimlerini telafuz etmekte zorlanıyorum nedensiz- içinde kalacak evi belirledikten sonra onlar bodrumdan çıkınca onlara evi gösterdim. Ardından kendi evime döndüm.

  İçeri girip kendimi koltuğa attım. Kafamı koltuğun sırt kısmına yaslayip derin derin nefes aldım ve gözlerim kapalı şekilde biraz öylece oturdum.

  Tam uyumak üzereyken mutfaktan bir takırtı duydum. Başta umursamasam da takırtı devam edince elimi belimdeki bucağıma atıp o yöne gittim. Mutfağa girince takırtı yapanın minik bir köpecik olduğunu gördüm. Bana hırladı. O sırada ondan daha büyük bir köpek bana yaklaştı. Gece, yanında minik yavrusu ile gelmişti.

“Merhaba kızım”

  Gece ile biraz ilgilendim. Onu çok özlemiştim. Neden kaybolduğunun cevabı ile de geri gelmişti bana. Onu sevdikten sonra yemesi için dolaptan bir şeyler verdim. O ve minik kurtçuk yemeklerini yerken yine eski yerime oturdum. Derin bir nefes aldım. Yorgunluk, hamilelik, stres, uykusuzluk ve daha çoğu şey beni yıpratmıştı.