133+134

931 119 2
                                    

စာစဥ္ - ၆/ ၁၃၃+၁၃၄

အခန္း - ၁၃၃

ခဏၾကာေတာ့ ထန္ဝမ္လည္းႏွိုးလာသည္။ သူမႏွိုးလာတာျမင္ေတာ့ လွ်ိုရႈထုံက
"ဇနီးေလး ေန႕လည္စာအတူတူစားရေအာင္"

"အမ္း"
ထန္ဝမ္ သမ္းေဝလိုက္ပုံက လွ်ိုရႈထုံရဲ႕အဆုတ္အသည္းႏွလုံးကို လႈပ္ကိုင္လိုက္သလိုပင္။ အျပင္ပန္းမွာ သူ တည္ၿငိမ္ေနတယ္ဆိုေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ //အား.သူမက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ//

သူ စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုေတြ႕ေတာ့ ထန္ဝမ္က
"ငါ သြားရည္က်ေနလို႔လား။ ငါ့ကိုဘာလို႔ စိုက္ၾကည့္ေနရတာလဲ"

"မင္းက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းလို႔"
လွ်ိုရႈထုံ ထုတ္ေျပာလိုက္သည္။

ထန္ဝမ္႐ုတ္တရက္ရယ္လိုက္ကာ
"ေန႕လည္စာသြားမစားေတာ့ဘူးလား။ ထေတာ့"

လွ်ိုရႈထုံ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းညိမ့္လိုက္သည္။ ေသေသခ်ာခ်ာျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းထိပ္နားက စားေသာက္ဆိုင္ကို သြားသည္။ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကိုျဖတ္သြားေတာ့ လွ်ိုရႈထုံ မေနနိုင္ပဲ ထန္ဝမ္ဘက္ကိုလွည့္လိုက္ကာ

"ဇနီးေလး ကိုယ္ဆံပင္ညွပ္လိုက္ရမလား"

"ဆံပင္က နင့္လကၡဏာတစ္ခုမဟုတ္လား"
ထန္ဝမ္ေျပာလိုက္သည္။

လွ်ိုရႈထုံက သူမကိုစိုက္ၾကည့္ကာ
"ကိုယ့္အေမေသသြားၿပီးကတည္းက ကိုယ္ အရမ္းလက္ဖြာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုက္ဆံကုန္ေအာင္ကိုယ္လုပ္တာခ်ည္းပဲ။ အခု ကိုယ့္မွာမင္းရွိေနၿပီေလ။ ကိုယ့္ရဲ႕အဖြဲ႕သားေတြနဲ႕ အတူဆက္ေနဖို႔ မသင့္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ပထမအခ်ိန္ကို ေနခ်င္သလိုေနခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြကို မင္းအနားမွာပဲ မင္းအတြက္ပဲ ရွင္သန္ခ်င္တယ္။ အခုကစၿပီး ကိုယ္က အခ်စ္မွာနစ္မြန္းေနတဲ့အဖြဲ႕ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္မလုပ္ေတာ့ပဲ မင္းရဲ႕လွ်ိုရႈထုံအေနနဲ႕ပဲ ေနေတာ့မယ္"

သူ႕စကားေတြက ထန္ဝမ္ရဲ႕ႏွလုံးသားေလးကို ႏြေးေထြးေစသည္။
"အင္း ေနာက္ပိုင္းဘာေတြပဲျဖစ္လာျဖစ္လာ ငါ နင့္ဘက္ကရွိေနမယ္"
ထန္ဝမ္လည္း ကတိေပးလိုက္သည္။

ကြၽန္မရဲ႕ဗီလိန္ေယာက်္ားWhere stories live. Discover now