စာစဥ္ - ၅ / အခန္း - ၁၁၇+၁၁၈
အခန္း - ၁၁၇
"မင္း လက္မခံဘူးဆိုရင္ ကိုယ္ေသသြားတာပဲေကာင္းပါတယ္"
သူ လက္ေပၚဓားနဲ႔တစ္ခ်က္ဆြဲလိုက္ေတာ့ ေသြးစိမ့္ထြက္လာသည္။
ထန္ဝမ္ - !!!
"မလုပ္ုနဲ႔။ ရပ္လိုက္။ ငါ ကတိေပးတယ္"
ထန္ဝမ္ ျမန္ျမန္ေျပာလိုက္သည္။
လွ်ိဳရႈထံုက သူမကို မေၾကာက္ဘူးဆိုတာကို သူမ သိသည္။ ဒီအ႐ူးေကာင္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ နာေအာင္လုပ္ရဲတယ္ေလ။
အရမ္းပင္ပန္းရတာပဲ။
သူ႔ရဲ႕ႏွစ္သက္မႈက အရမ္းကိုတိုးတက္တာျမန္ေပမဲ့ သူက အရင္ကမာၻႏွစ္ခုက ဗီလိန္ေတြထက္ ပိုၿပီးဆက္ဆံရခက္ၿပီး ပင္ပန္းရတယ္လို႔ ထန္ဝမ္ ခံစားရသည္။
ထန္ဝမ္ရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ သူ ဓားကိုခ်က္ခ်င္းလႊင့္ပစ္ကာ ဘလင္းဘလင္းေတာက္ပေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ထန္ဝမ္ကိုၾကည့္ကာ
"ေနာင္တ မရေၾကးေနာ္"
"ေနာင္တမရဘူး။ နင္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နာက်င္ေအာင္ေတာင္လုပ္တာ အ႐ူးလား"
"ဒါက ဒဏ္ရာေသးေသးေလးပါပဲ။ အမာရြက္မရွိတဲ့ေယာက္်ားရွိလို႔လား။ အဲဒီအျပင္ ဒါက မင္းနဲ႔ကိုယ့္ရဲ႕အမွတ္တရ ဆုတံဆိပ္တစ္ခုေပါ့"
ထန္ဝမ္ - ကုစရာေဆးမရွိေတာ့ဘူး
သူမ အနာကပ္ပလာစတာကိုယူထုတ္လိုက္သည္။ ဒါေတြကို မူလကိုယ္က စတိုင္အျဖစ္ မ်က္ႏွာမွာကပ္တာျဖစ္သည္။
သူမ အနာကပ္ပလာစတာယူထုတ္တာကိုျမင္ေတာ့ သူက လက္ကိုအေရွ႕တိုးေပးလာသည္။ သူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
//နည္းနည္းနာက်င္ခဲ့ရေပမဲ့ ေအာင္ျမင္မႈအႀကီးႀကီးရခဲ့တာပဲ//
သူမက ျဖဴစင္ၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့မိန္းကေလးဆိုတာကို သူ သိသည္။ သူမက နာက်င္မႈေသးေသးေလးကိုေတာင္ စိတ္ပူေနရွာမွာေပါ့။
သူ ထန္ဝမ္ကို ယုတ္မာေတာ့မယ့္အျပံဳးနဲ႔ၾကည့္ေနရင္းကေန သူမ လွည့္လာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကို ေၾကာင္ေပါက္ေလးအ႐ုပ္ေျပာင္းသြားကာ
"မင္း ကိုယ့္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ကိုက္ၾကည့္ပါလား။ ကိုယ္တို႔ တစ္ခါတည္းလက္ထပ္ၾကရေအာင္"
YOU ARE READING
ကြၽန္မရဲ႕ဗီလိန္ေယာက်္ား
Romance#This is not my work. Name - Villain Husband, Please Let Go! Author - 深蓝水浅 ေယာက်္ားယူရင္ ေသမယ္ဆိုတဲ့ ကံၾကမၼာနဲ႔အတူေမြးဖြားလာတဲ့ သူေ႒းမေလး ထန္ဝမ္... တြဲခဲ့ဖူးတဲ့ရည္းစား၉၉ေယာက္နဲ႔ တစ္လေတာင္မျမဲခဲ့သလို ၃လလက္တြဲခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးကလည္း လက္ထပ္ပြဲေန႔မွာထြက္ေျပ...
