စာစဥ္ - ၁ / အခန္း - ၁၉+၂၀
အခန္း - ၁၉
ဘာသာျပန္သူ - Emily (KKMJPKJL)
ဒါကိုၾကားေတာ့ ထန္ယိထံုက တူကိုခ်ကာ
"ဒါေပမဲ့ နင့္ဒဏ္ရာက…"
"ငါ့ဒဏ္ရာက အမ်ားၾကီးျပန္ေကာင္းေနပါျပီ။ အရမ္းမနာေတာ့ဘူး။ တစ္ခုခုျဖစ္မယ္ဆုိရင္ေတာင္ ေက်ာင္းမွာ နင္လည္းရွိေနတာပဲမလား? ငါ့ရဲ႕ေမာင္ေလးက ဒီအစ္မကိုပစ္ထားျပီး မေကာက္က်စ္ဘူးမလားဟင္?"
ထန္ဝမ္က သူ႔ကိုသနားစရာေကာင္းတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြနဲ႔ၾကည့္လိုက္သည္။
သူမမ်က္လံုးေတြကိုျမင္ေတာ့ ထန္ယိထံု ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလႊဲလုိက္ကာ ေခ်ာင္းလုပ္ဆိုးလိုက္သည္။ သူ႔ပါးႏွစ္ဖက္ကလည္း ပူထူေနျပီ။
"သိျပီ။ ဒါဆို မနက္ျဖန္က်ရင္ ေက်ာင္းသြားဖို႔ လာေခၚမယ္"
"ေယး! ေမာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရွိတာ ေကာင္းတာပဲ! နင့္ကို အကူအညီေတာင္းရမယ္လို႔ကို မထင္ထားခဲ့ဖူးဘူး!"
ထန္ဝမ္က ေနာင္တရတဲ့ပံုနဲ႔ေျပာလာျပန္သည္။
ဒါကိုၾကားေတာ့ ထန္ယိထံုလည္း တိတ္တိတ္ေလးေတြးမိသြားသည္။ *လြန္ခဲ့တဲ့ 10ရက္ေလာက္တုန္းကေတာ့ ငါတို႔က မီးနဲ႔ေရလိုမ်ိဳး ဆန္႔က်င္ဘက္ရန္သူေတြျဖစ္ေနခဲ့ၾကတာ။ အခုေတာ့လည္း ထမင္းေတာင္ အတူတူစားေနၾကျပီ*
ဒါေပမဲ့လည္း ဒီအေျပာင္းအလဲေလးကို သူ ၾကိဳက္ပါသည္။
ထန္ဝမ္ရဲ႕သူ႔အေပၚ အျမင္ေတြက အရမ္းဆိုးဝါးခဲ့သည္။ အခု သူနားလည္သြားတာက ထန္ဝမ္အေနနဲ႔ သူ႔ကို အေကာင္းျမင္ေပးဖို႔ကလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိမေနေပ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႔ ထမင္းအတူတူစားၾကတဲ့အျပင္ စကားေျပာရင္လည္း *ငါတို႔* *နင္က အရမ္းေကာင္းတာပဲ* ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြ သံုးလာသည္။ သူ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားက သူမရဲ႕ၾကင္နာမႈေတြကို လက္မခံႏိုင္မွာကို စိုးရိမ္ေနမိသည္။
သူမကေတာ့ သူ႔ကို ေမာင္ငယ္ေလးလို႔ပဲေတြးျပီး ရိုးရိုးသားသားဆက္ဆံေနေပမဲ့ သူမနဲ႔သူနဲ႔မွာ ဘာေသြးသားေတာ္စပ္မႈမွ မရွိတာကို သူက သိေနတယ္ေလ။
ထန္ဝမ္ေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ တစ္ခါတေလ စားၾကြင္းစားက်န္အခ်ိဳ႕ကိုေတာင္ သူ စားရတာမဟုတ္ေပ။ အခု သူ႔ခႏၶာကိုယ္က အရင္ကလိုမ်ိဳး အရိုးစုမဟုတ္ေတာ့ပဲ အသားျပည့္လာကာ အသားအေရလည္း စိုေျပလာသည္။
VOCÊ ESTÁ LENDO
ကြၽန္မရဲ႕ဗီလိန္ေယာက်္ား
Romance#This is not my work. Name - Villain Husband, Please Let Go! Author - 深蓝水浅 ေယာက်္ားယူရင္ ေသမယ္ဆိုတဲ့ ကံၾကမၼာနဲ႔အတူေမြးဖြားလာတဲ့ သူေ႒းမေလး ထန္ဝမ္... တြဲခဲ့ဖူးတဲ့ရည္းစား၉၉ေယာက္နဲ႔ တစ္လေတာင္မျမဲခဲ့သလို ၃လလက္တြဲခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးကလည္း လက္ထပ္ပြဲေန႔မွာထြက္ေျပ...
