Saved from the Dark (Galvez series #4)

35

"Babalik ka na sakin, Lavender" Nagulat ako nang bigla akong yakapin ni Saint at duon ko naamoy ang amoy alak sakanya. He's drunk. He's so fucking drunk. Shit! "Ang tagal tagal kitang hinanap, I ve been looking for you all over the world, fuck it!" Amoy na amoy ko ang alcohol sakanya. Kaya pala...

"Trevor, you're drunk!" Hinarap ko siya. Ngayon ko mas lalong nakita ang mukha niya dahil sobrang lapit namin sa isa't isa. He's eyes are getting red.

"Six fucking years, Lavender! Six fucking years! I told you so many time na 'wag mo akong iiwan! I did everything! You wanted some space, binigay ko sa 'yo! I could do everything for you to forgive me pero hindi e! You fucking leave me there hanging! Hindi ko alam kung kailan ka babalik! Kung babalik ka pa ba! I fucking waited for years!" Sigaw niya. Napapikit ako at unti unti nanamang lumabas ang luha sa mata ko.

"Trev, just leave me alone" Nanginginig ang boses ko.

"Leave you fucking alone? Damn it! Anim na taon kitang hinanap and when I found you, ganyan ang sasabihin mo sakin? You're so heartless, Letizia." Damang dama ko sa boses niya ang sakit. "Hindi mo manlang ba tatanungin kung anong nangyari sakin? Kung kamusta ako? Ha? I'm still your husband for fucking sake Lavender! Care for me. Care for me.. please..."

"Trevor..." Nanginginig ang boses ko. Lasing siya kaya siya ganito. Maaring hindi rin naman niya to maalala bukas. 

"Trevor? Fucking Trevor? Who's Trevor, Lavender? Why are you calling me Trevor?" Hinawakan ni Saint ang braso ko at inilapit ako sakanya. "May iba ka na ba? Did you have a boyfriend? What? Tell me!"

"Ano bang sinasabi mo, Trev? Lasing ka lang! Umuwi ka na, please. Hayaan mo na ako!" Sigaw ko at pilit na binabawi ang braso ko sakanya.

"Hayaan ka? Anim na taon sa tingin mo makakatakas kapa saakin? Ngayon na nakita na kita? No! Fucking no, Lavender" Mas diniinan ni Saint ang pagkakahawak saakin.

"Nasasaktan ako!" Sigaw ko at bahagya siyang tinulak.

"You hurt me too, Lavender. Six fucking years!"

Lasing na lasing talaga siya at parang wala sa sarili. Galit sa akin si Saint pero hindi ko alam kung bakit gusto niya pa ring bumalik ako sakanya. Anim na taon na, anim na taon hindi ko inaasahan na sasabihin niya sa'kin ang lahat ng 'to. Maaring dahil lasing siya. Kaya niya nasasabi 'yon dahil lasing siya. Kailangan na niyang umuwi. Hindi puwede na mag tagal pa kami dito.

"Kailangan mo nang umuwi, Trev. Asan ba ang mga kasama mo?" Tanong ko sakanya. Pinunsan ko ang luha ko.

"Hindi ako uuwi hangga't hindi kita kasama. Sasama ka sa'kin," Hinila ako ni Saint at naglakad siya palabas. Pilit kong binabawi ang kamay ko.

"Trevor! Hindi ako sasama sa 'yo! Bitawan mo 'ko! Get off me, please" Pagmamakaawa ko pero mukhang wala siyang naririnig. He's so drunk.

"Uuwi na tayo, Lavender. Uuwi ka na sakin" Huminto siya at tinignan ako. "I am your husband. I am your home. H-Hindi mo na ba ako mahal?"

Parang pinipiga ang puso nang sabihin 'yon ni Trevor. Yumuko at nagsimula nanamang tumulo ang luha ko. Wala na akong ginawa kundi ang umiyak nalang. Hindi ko na kasi alam ang gagawin ko. Hindi ko na alam ang sasabihin ko. Gustong gusto kong isigaw sa harap niya na mahal ko siya. Mahal na mahal ko pa rin siya pero hindi ko na kaya. Wala na akong lakas para sabihin 'yon.

"Hindi na ba ako, Lavender?" His voice is shaking. "Do you still love me?" Hinawakan ni Trevor ang mukha ko at pinunasan ang mga luhang tumutulo sa mata ko.

"I-I don't know..." I whispered enough for him to hear.

"Kasi ako, mahal na mahal pa rin kita. I still love you even after you left me. I still love you and I will still die for you, Lavender. I will kill for you, I will still do everything for you. I will still give you the world, My Love" Nakita ko ang pagtulo ng luha sa mata ni Saint. "Mahal na mahal pa rin kita kahit ang sakit sakit na..."