Hiding Vowels

XXX

C H A P T E R: 30

THIRD PERSON P.O.V

DECEMBER 30, 202X
AT FLOORMAN MANSION

KINAKABAHAN man ay inayos ni Drape ang travelling bag niya. Kasama niya ang jowa na nagmukhang si Dora sa porma nito. Halata sa mukha niya ang kaba at takot na agad namang napansin ng kaniyang jowawang si Tahong.

"Alam mo Drape, umayos ka! Sasampalin kita r'yan makita mo!" Nakaduro pa sa kaniya ang hawak nitong flashlight.

Pinunasan niya ang pawisang noo. "Paano kapag nahalata tayo ni Mom? Bukas na ng gabi ang new year. Magagalit si Grandma nito kapag wala ako sa celebration bukas."

Padabog na tumayo si Letter. "Sige . . .Madali naman akong ka-talk Talong. Ako na lang pupunta sa Baranggay Bato-bato, bahala ka! Akala ko ba gusto mo makasama ang mga pamangkin mo? Ha?" Naniningkit matang tanong nito sa kaniya. Napabuntong hininga si Drape at sinulyapan ang jowa na masama pa rin ang tingin sa kaniya. Sa huli, nakapag desisiyon na siya.

"Fine! Oo na! Huwag kang sumigaw at baka marinig tayo ni Kuya!"

"Sino ba satin dalawa ang nakasigaw?! Sino?!"

Pagkatapos ng sigawan ay sabay silang nanahimik at napabuntong hininga.

"Letter, are you serious about hiding his son's to him?"

"Kung makapagtanong ka Talong, parang ako ang nagtatago sa mga anak niya. Pero, oo. Sure na sure na ako. Mas maigi ng hindi malaman ni Dalter ang tungkol sa mga anak niya kay Consonant. Like duh? Talong? Walanghiya kaya Kuya mo!"

Dahil sa kabobohan ng mag jowa. Narinig sila ni Dalter na balak sana kumatok sa pintuan. Nanlalaki ang mata nito at napasinghap sa nalaman.

Gulat na gulat ang ating totoy.

Plano sana ni Dalter kausapin ang kapatid na si Drape. Pero hindi niya alam na iyon agad ang maririnig niya.

Ilang araw na kasi na hindi siya makatulog ng maayos, tuwing gabi lagi niya na lamang siya lumalabas sa kuwarto para magpahingin at mag-iisip ng malalim.

Ngayon ay iyun din ang rason kaya siya lumabas. Madaling araw pa lamang kaya alam niyang tulog pa ang mga tao sa mansion kaya wala sa kaniya nakakapansin.

Hanggang sa dumating na nga siya sa ganitong sitwasyon. Hindi niya ini-expect ang narinig na chismis. Hindi naman kasi sound proof ang mga kuwarto sa kanilang tahanan--- hindi niya alam kung ipagpapasalamat niya ba iyon o hindi.

Kinakabahan man ay nanatili pa rin si Dalter sa pakikinig sa nag-uusap na mag-jowa sa loob ng silid.

"Nakahanda na ba mga regalo mo sa mga pamangkin mo Talong?"

"Hmm, yeah. Ikaw ba?"

"Oo naman! Binilhan ko din si Consonant. Excited na ako sa new year celebration natin Talong!"

Natulala siya. Napalunok hanggang sa napabuntong hininga ng malalim si Dalter para I-relax ang puso. Gusto niyang komprontahin ang dalawa sa narinig. Pero hindi niya kaya, may pumipigil sa kaniya--- ako. Charot.

He felt he lost all of his energy and alone at the same time. Hindi din kumakalma ang malakas na tibok ng kaniyang puso.

Only one thing he is surely understand....

'I already a father . . .' sa isip niya.

He realized a lot of things. Nag-iisa siya ng ilang taon sa sariling mansion na kaniyang pag mamay-ari. Kung tutuusin parang nabubuhay na lamang siya sa mundo na wala ng patutunguhan pa.

He had a lot of money, earned billions every year. Lived in luxurious life like a king with his own throne and castle, in short nasa kaniya na ang lahat.

But now. Hindi niya na alam.

May mga anak siya.

May mga anak na kami--- charot!

Hindi niya alam kung ano na ang gagawin dahil sa narinig.

Hindi lang isa ang kaniyang anak base sa pagkakasaad ni Letter. Naala niya ang mga batang nakausap niya sa hotel. The color of their eyes, was same as him. Katulad na katulad ng sa kaniya. Gusto niyang magpatihulog sa 30th floor ng kaniyang kumpaniya lalo na ng maalala ang nakakadiri at kadugyutan na nangyari ng araw na iyon. Iyung inatake siya ng dysmenorrhea.

Eww.

Gusto niya din magalit dahil sa trip niya lang---este dahil, walang balak sabihin sa kaniya ang totoo ng kaniyang kapatid na si Drape. Pero naalala niya ang mukha ng babae. Iyung pag-iyak nito at paghahabol sa kaniya noon. Iyung pambabalewala niya sa babae dahil may Diane siya na pinagtutuunan ng pansin. Lahat bumalik sa kaniya ang mga alaala. He felt guilty and regret for something he can't understand. Sa isip ng Author ay dahil sa katandaan niya na 'yan.

Bagsak ang balikat ng pumanhik si Dalter Gray sa sariling silid at nagpaka-sad bio ulit.