BÖLÜM 34

2.9K 220 11
                                    




Keyifli okumalar.🧡 Yorum yapın da mutlu olayım. 





Ural Kerim: pişşt
Ural Kerim: Cama çıksana bi
Ural Kerim: Atacak küçük taş kalmadı duymuyor musun beni?


Bir an da ekrana düşen bildirimleri görünce Ural Kerim ile olan sohbete girdim. Yazdıklarını görünce gözüm cama ilişmişti. Kulaklıkla müzik dinlediğim için dışarıdaki hiçbir sesi duymuyordum. Telefonumu ve kulaklığımı bir kenara bırakıp camın önüne çıktım. Ural Kerim gerçekten de camın altında duruyordu. Beni görünce gülümseyerek elini salladı.

"Sen ne yapıyorsun burada?" Yüzümde şaşkın bir ifade vardı.

"Buradan geçiyordum da, seni göreyim dedim." dedi.

Sırıtarak "Trip atman bitti herhalde." dedim. "Engelimi de kaldırmışsın."

Göz devirdi. "O konuyu açmayalım lütfen."

Çok ses çıkaramamaya çalışarak kısık sesle güldüm. "Eve gelseydin ya, yabancı mısın sanki." dedim niye orada durduğunu anlamayarak.

Ural Kerim kaşlarını çatıp sırıttı. "Bu saatte mi?"

Saat kaçtı ki? Cam kenarından birkaç saniyeliğine ayrılıp elimde telefonumla geri döndüm. Ekrana baktığımda kısa süreki bir şok yaşamıştım. Saat gece yarısını geçiyordu. O kadar olmuş muydu ya? Müzik dinleyip çizim yaparken saati unutmuştum.

"Ben vaktin nasıl geçtiğini hiç fark etmemişim ya." dedim istemsizce dudak büzerek. Ural Kerim cevap vermeyerek öylece suratıma baktı. Dirseğimi pencerenin pervazına dayayıp yanağımı elime yasladım. Şimdi ben de onu izliyordum. Biraz sonra iç çekişi duyuldu boş sokakta. Kıkırdayıp yerimde doğruldum.

"Ne oldu güzelliğimden mi büyülendin?"

Ural Kerim hemen başını salladı. "Valla içimi okudun."

Tekrar güldüm. Öylesine sormuştum ama cevapları hoşuma gidiyordu. "Sen nereden geliyorsun bu saatte?" diye sordum meraktan.

"Bir ihbar üzerine gitmiştik de ordan dönüyorum."

"Nasıl geçti?" diye sordum bu sefer.

Ural Kerim ağır ağır başını salladı. Ellerini ceketinin cebine sokarken "Hallettik, hallettik." diye cevapladı. Hımm diyerek mırıldandım.

"Seni gördüğüm iyi oldu, çok özlemişim."

Sırıtmamı engelleyemedim. "Çok da uzun süre ayrı kalmamıştık aslında."

"Ah, sen bir de o süreyi bana sor."

Öyle içli söylemişti ki dışarıdan gören uzun süredir ayrı kaldığımızı sanabilirdi. Ona takılıyordum ama benim de ondan aşağı kalır yanım yoktu aslında. Çok dile getirmesem de ben de onu çok özlüyordum. Ural Kerim bana çok iyi geliyordu. Aşktan umudu kestiğim, aileme kırıldığım, mahallenin baskısını üzerimde en yoğun hissettiğim dönemde girmişti hayatıma. Üstelik beni çok güzel seviyordu. Evet onun farkı buydu işte. Sadece sevmiyor, güzel seviyordu. Bu yüzden kendimi şanslı hissediyordum. Ama bir yandan da çakılıp kalmaktan korkuyordum. Ya hayal kırıklığına uğrarsam diye düşünmeden edemiyor ve istemsizce moralim bozuluyordu. Kendimi ona tamamen açmamamın sebebi de buydu.

"Pişşt, Nereye daldın? Benimle ilgilensene."

Ural Kerim'in mızmızlanan sesi kulağıma iliştiğinde daldığım düşüncelerden ayrıldım. "Hiiç. Öyle dalmışım." dedim.

"Soru sordum duymadın." dedi birden.

Ne ara sormuştu harbiden duymamıştım. "Ne sordun ki?" dedim.

"Sen beni özlemedin mi diye sormuştum."

Sırıtıp düşünür gibi yaptım. "Özledim herhalde." dedim.

Kafasını yere eğerek sessizce güldü. "Madem çok özleştik benim bir fikrim var."

"Neymiş o fikrin?" diye sordum merakla gözlerimi kısıp.

"Şimdi diyorum ki, orası çok da yüksek değil gibi. Yani ben odana tırmansam, sen beni içeri alsan, biraz da yakından hasret gidersek. Şimdi kapı çalıp milleti uyandırmak olmaz."

Yüzünde aydınlık bir gülümseme vardı. İstekli oluşu her halinden belliydi. Buraya tırmanmayı bile gerçekten düşünüyordu. Beni gerçekten özlemişti.

Yüzüne onun gibi gülümseyerek baktım. Beklentiyle sallanıyordu olduğu yerde. Bir süre öylece bakıştık. Ardından geri çekilip pencerenin kolunu tuttum ve "Hayır." diyerek camı kapadım. Anlık olarak değişen yüzü çok komik görünüyordu. Perdeyi kapanmadan önce ona bir öpücük gönderdim ve ardından perdeyi çekip yatağıma atladım. Telefonu elime alır almaz ekrana bildirim düşmüştü.


Ural Kerim: Ben o öpücüğün acısını çıkarırım ama.


Okuduklarıma kimse duymasın diye elimi ağzıma kapatıp kahkaha attım. Ardından mesajla bir öpücük gönderdim ve telefonumla birlikte gözlerimi de kapadım.







🌸Çizgi studio uygulamasında yazdığım "en sevdiğim masal "adlı kurguma hepinizi beklerim.



Ne Yaptın Serenay? - Yarı TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin