Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

24. Bölüm

24. BÖLÜM

Melisa'nın bakış açısından

***

Odada Beste ve Bahar ile birlikte film izliyorduk. Bahar, korku filmi açmakta çok ısrarcı olmuştu.

Şimdi ise yastığı önüne koruma olarak kaldırıp tek gözünü kapatıp zar zor izliyordu.

Çaktırmadan Bahar'a bakıp güldüm. Bu kadar korkacaksa ne diye korku filmi diye tutturmuştu ki? Tam filmin korkunç sahnelerinde çalan müzik başlamıştı ki Bahar gergince doğruldu.

Bağırıp hızlıca ona belinden dokundum. Bağırarak sıçradı. Bu halini görünce dayanamayıp gülmeye başladım. Beste de ne olduğunu anlamadan yataktan fırladı. Ardından olayı kavrayıp o da gülmeye başladı.

Gülerken kafama sertçe inen yastık ile kesildim. Ağzımı açıp Bahar'a baktım. "Bu bir savaş sebebi." Dedim.

Kendi yastığımı alıp Bahar'ın yüzüne fırlattım. Beste, duvara yapışıp "Eyvah!" Dedi.

Bahar, yerdeki yastığı da alıp iki yastığı birden bana fırlattı. Kendimi korumak için kollarımı yüzümün önünde tuttum.

Tam yastıkları alacaktım ki yastıklar kendiliğinden havalanıp Bahar'ın eline doğru uçtu. "Hile ama bu!" Diye bağırdım.

Telekinezi kullanıyordu. Bu kesinlikle hileydi.

"Öyle mi?" Dedi gülerek.

Ona dönüp "Beste, bir şey söyle." Dedim.

Beste'nin gözleri parladığında nihayet destek geldi diye rahatlamıştım.

Bahar'ın elindeki yastıklar tekrar havalandı ve doğrudan yüzüme çarptı.

Telekinezi gücü olan iki kişinin arasında yastık savaşında kalmıştım. Beste de düşman tarafımda olmaya karar vermişti.

"Şaka yapıyor olmalısın." Dedim.

Yanımdaki son yastık da havalanmaya başlayınca koşup onu havada tuttum. Çekmeye başladım ama yastık diğer tarafa gitmeye çalışıyordu.

"Hain hilebazlar!" Diye bağırıp yastığı çekmeye çalıştım.

Hâlâ yastığı havada çekmeye çalışıyordum. "Ne sağlam gücün varmış bırak şunu." Dedim.

Biz konuşurken Bahar'a bir telefon geldi ve "Hemen döneceğim." Diyerek odadan koşarak çıktı.

Bahar çıktıktan sonra Beste, Yastığı bırakmayınca ben bıraktım.

Beste'ye dik dik bakıp kolumu kaldırdım. Eter'i baskılayan bilekliğimi tuttum. Çıkartır gibi yaptım.

Beste, anında yastığı bırakıp ellerini yukarı kaldırdı. Gülerek "Tamam tamam." Dedi.

Yere eğilip yastığı aldım. "İşte böyle adam ederler." Dedim.

Beste, yalandan bir sinirle "Hile yapıyorsunuz diyene bak tehditle yastığı aldı." Dedi

"Abart abart hatta sizi öldürmeye de çalıştım değil mi." Dedim.

"Elinden zor kurtuldum. Vahşi bir kurt gibiydin." Dedi. Elinin tersini alnına koyup kendisini yana doğru yatağa attı.

"Ruh hastası ya." diyerek yatakta uzanan Beste'ye yastığı fırlattım.

Beste, "Yardım edin, vahşi kurt bana saldırıyor." Diye bağırdı.

Beste'nin ne yapmaya çalıştığını anlıyordum. Evren ile kavga ettiğimiz günden beri konuşmuyorduk. Bu da moralimi oldukça bozuyordu. Beni neşelendirmeye çalışıyordu. Beste, normalde böyle hareketler yapacak bir insan değildi.