Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

28. Bölüm

28. BÖLÜM

Vote ve yorum yapmayı unutmayınn.

Melisa'nın bakış açısından

***

"Ben buna zafer derim işte."

Saat 6'ya geliyordu. Bugünkü dersler bitmişti. Okuldaki pek kimsenin uğramadığı küçük kütüphanedeydik.

Bizimkiler, fantastik temalı bir kutu oyunu oynuyordu. Tek anladığım Beste'nin çok açık bir şekilde kazandığıydı.

Oyun oynarken bu insanları tanıyamıyordum. Ölüm kalım meselesi gibi mücadele ediyorlardı.

Yanımızda Tina da vardı. Döner koltukta oturmuştu. Kollarını açıp kendisini döndürüyordu. "Bizim tarafta bu döner sandalyelerden hiç yok. Çok güzelmiş." Dedi.

Elindeki piyonu masaya koydu. Yeşil bir ejderha piyonu vardı. Bir yandan da dönmeye devam ediyordu.

Ona bakıp güldüm. Hemen yanımdaki Arda'ya doğru yaslandım. Tina'nın çoğunlukla ciddi duruşunun ardında böyle bir yönü olması hoşuma gidiyordu.

Aklıma gelen düşünce ile bakışlarım tekrar Tina'yı buldu. "Bir şey soracağım." Dedim. "Dün gerçekten ilacı koyduğunu gördün mü?"

"Eh, hayır?" Dedi ve sandalyede dönmeyi bırakıp bana döndü. Hafifçe omuzlarını yukarıya kaldırıp indirdi. Suçüstü yakalanmış gibi bir ifadeye büründü.

"O zaman neden öyle dedin?" Dedim. Oyundan hiçbir şey anlamadığım için sıkılmıştım. Artık olaylara dahil olmamın zamanı gelmişti.

Herkes oyunu bırakmış Tina'nın ne cevap vereceğini bekliyordu.

İşte böyle odağınızı kaydırırlar.

"Zor durumda gibi gözüküyordun." Dedi normal bir şekilde. "Ben de sana inandım."

Bu söylediği içten içe mutlu etmişti. Hatta içten içe değil, yüzüme gülümseme yerleştirecek kadar mutlu etmişti.

Tebessüm ederek "Teşekkür ederim." Dedim.

Beste, söze girdi. "Ben bir şey öğrendim." Dedi.

Normalde böyle başlayan bir cümle panik olmama sebep olabilirdi ama ses tonu bunu önlemişti. Kötü haber verecek gibi gözükmüyordu. "Ama konudan alakasız."

Sabahtan beri bir şey söylemek için zaman kolluyordu. Dikkatimi çekmişti. Nihayet konuşmaya karar vermesine sevinmiştim.

"Dün Bahar'ın sevgilisi ile tanıştım."

Anında yerimden doğruldum, "Ne?" Dedim.

"Sevgilisi mi var?" Bahar'ı o kadar çok mu boşlamıştım da bundan haberim yoktu?

"Katilini yakınında tut" planım pek de amaçladığım gibi gitmiyordu anlaşılan.

"Ben de dün gördüğümde öğrendim. Bahar hiçbir şey söylememişti." Diye açıkladı.

Beste, gülerek "Hayatım boyunca buradaydım. Bahar geldi birkaç ayda benim yapamadığımı yaptı." Dedi.

Bunun üstüne ben de güldüm. Evren'e döndüğümde kaşları çatılmıştı. Bir şeyden rahatsız olmuş gibi gözüküyordu. Gözlerimi kıstım.

Bunun altından bir şey çıkacaktı?

Evren, ona baktığımı fark ettiğinde hemen ortaya bir soru yöneltti. Dikkatimi dağıtmaya çalışıyordu.