Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

Özel Bölüm 1

Selaaam!

Şimdi diyeceksiniz 2. kitap çıktı Özel bölüm ne alaka.

Kitabı düzenlemeye aldım ve bazı sahneleri ayırıp özel bölüm olarak birleştirmeye karar verdim.

Yani kitabı 1 Nisan tarihinden önce okuduysanız her iki özel bölümdeki tüm sahneleri zaten biliyor olacaksınız. Okumadan geçebilirsiniz <33

ÖZEL BÖLÜM 1, İRİS.

Melisa'nın Bakış Açısından.

10 yıl önce
(Melisa ve Evren 9 yaşında. Abileri Onur ise 15 yaşında,)

Heyecanla alt kata inip mutfak tezgahına doğru koştum. Babam görevden dönmüştü. Ailecek ormana piknik yapmaya gidecektik.

Babam üst kattan inip kapıda durdu. "Bakıyorum da çok heyecanlısın." Dedi gülümseyerek. Babama dönüp hevesle başımı salladım.

Tezgâhın üzerindeki sepeti almaya çalıştım ama çok arkada duruyordu, boyum yetmemişti. Babam arkadan yaklaşıp sepeti aldı. Önüme eğilip sepeti elime verdi. "Al bakalım."

Babamın boynuna sarıldım. Sepeti alıp salona doğru gittim. Evren yerde oturmuş legolar ile oynuyordu. Abim de talimatları okuyordu. Biz gelince ayağa kalktı.

"Gidiyor muyuz." Dedi.

"Onur sen kardeşlerini al, önden gidin. Melisa bekleyemeyecek kadar heyecanlı gözüküyor." Dedi ve bana bakıp gülümsedi.

"Benim anneni beklemem lazım." Diye ekledi.

Abim başıyla onayladı. Bildiğimiz, sürekli gittiğimiz bir yere gidecektik. Annem ve babam çok sık göreve çıktığı için ailecek pek zaman geçiremiyorduk. Böyle zamanlar benim için çok değerliydi.

Tezgâha koşup en yakındaki sepeti aldım. Abim de eline iki tane sepet aldı. Kapıdan koşarak çıktım, peşimden de Evren ve abim geldi.

Orman çok uzak değildi, kısa bir yürüyüş ile gidilebiliyordu. Belirlediğimiz bölgeye giderken etrafa bakıyordum. Gözüme kenarda açmış olan mor çiçekler takıldı. Çok güzel gözüküyorlardı.

Yanlarına gidip onlara dokundum. Çok hoşuma gitmişti. Abim de Evren'in elini tutarak yanıma geldi. "Beğendin mi? Bu çiçeğin adı İris." Dedi.

Abime döndüm. "Evet, çok güzeller." Dedim hevesle. Onları yanıma almak istiyordum ama annem çiçekleri kopartırsak canını acıtacağımızı söylemişti.

Yanlarından uzaklaşıp Abimin peşine takıldım. Kısa bir süre daha yürüdükten sonra belirlediğimiz yere varmıştık. Abim sepetten örtüyü çıkartıp örtmeye başladı. Evren ve ben de ona yardım ediyorduk.

Örtüyü örttükten sonra üzerine oturup paketleri çıkartmaya başladım.

Bu sırada bir terslik fark ettim. İçimde tarif edemediğim, beni huzursuz eden bir his vardı. Huzursuzca doğrulup etrafıma bakındım.

Hiçbir şey göremedim ama içimdeki his hiç de iyi şeyler söylemiyordu.

Abime söylemek için kalkmıştım ki Evren'in hemen arkasında, büyük bir panter gördüm.

Gözleri kıpkırmızı parlıyordu.

Gördüğümde sıçrayıp bir adım geriye gittim. Hiç bu kadar büyük bir şey görmemiştim. Donup kaldım. Panter olduğu yerde durup hırlıyordu. Çok tuhaf bir enerji hissediyordum.