Yinede Sevdik

Gözleri kalbimde atıyor

(1)Mesaj

Gelen mesaj kutusunu açar açmaz gördüğüm isimle gözlerimi devirdim.

Derin

Ben bu mevzuyu kapatmamış mıydım ? Şimdi yine ne istiyor bu diye sorgularken buldum kendimi.

Derin : Hey selam ! Yakında sizin orada olacam, seni görmem lazım, paylaşılacak, anlatılacak o kadar çok şeyim var ki.. Seni görmek için sabırsızlanıyorum doğrusu.
Adresini yollasana, yada buluşmak için bir mekanda olur, seni çok özledim, bir an önce görüşelim istiyorum...

Okudum, tekrar okudum, ardından tane tane okudum, gerçi defalarca da okusam okuduklarımın beni şaşırtmasına engel olamazdı yazdıkları.
Sahi ben bu çocuğun mesajlarını niçin tek seferde algılıyamıyorum, her seferinde idrak etmek için defalarca okumam mı gerekiyor ?

Özlemiş

"Özlem, insanların kendilerine eziyet etmek için keşfettikleri bir duygudur !"

Birini özlemek için onu sevmek gerek öyle değil mi ? Ama ben ona karşı herhangi bir şey dahi hissetmiyordum artık. Hoş ta en başından fikrim bâkiydi, onu asla umutlandırmamışken ne ara benimle bu kadar samimi şekilde konuşacak cesareti bulmuştu kendinde algılıyamıyorum.

Şaşkındım, ama yazdıklarına her hangi bir tepki vermeye niyetim de yoktu, hani olur ya telefonda elini kaydırırsın diğer habere geçmek için, bende öyle daha fazla tepki göstermeden diğer habere geçtim.

Nerede yaşadığımı bilmiyor olması yazdıklarına karşı beni rahatlatıyordu.

"Daha buranın neresi olduğunu bilmiyor, söylemedim demi ? Yok be beni asla bulamaz, hep boş laf."

" Fark ettiysen sonuna da üç değil tek nokta koydum, artık bitti nasılsa diye. Araya bir de virgül attım, belki dönüm noktası o sorudur diye. Sonra da tırnak içine aldım, bize ait geriye kalan tek şey bu "cümle" diye."

(1) Yeni arkadaşlık teklifi ❤️

Mesajlardan çıkar çıkmaz yeni bir arkadaşlık teklifimin olduğunu görür görmez meraklandım.

Kim acaba diye düşünürken Derinin olma ihtimali enerjimi düşürmüştü, kesin red ettiğim teklifi tekrar yenilemiştir.

Fakat, görmeyi beklediğim ismin yerine Görkem'in ismini görünce, gönderdiği daveti hiç düşünmeden kabul ettim.
Sonrasında aceleciliğimden kaynaklı tedirgin olsam da düşünmek için gecikmiştim.

"Yoksa düşünmeli miydim ?

Yani sonuçta basit bir davet, kimleri kabul etmiyoruz ki, hem arkadaşımın abisi, ayrıca bu aralar devamlı aynı ortamlarda'da bulunuyoruz, ee yardımları da dokunuyor.
Hele dün gece, o olmasıydı hâlim ne olurdu, o kadar yardım etti.
Neyse canım iyi yaptım bence."

Çok geçmeden bir mesaj geldi.

Görkem : Selam,

Yağmur : Merhaba.

Görkem : Nasılsın ?

Yağmur : İyim.

Düşünüyorum da sanki yazarken biraz soğuk mu davranıyor gibiyim. Her ne kadar bu aralar çok görüşüyor olsakta, o benim arkadaşım değil ve onunla hiçbir ilgim, alakam, yakınlığım da yok ki, ne kadar yakınlıkla konuşabilirim...

Yağmur : Sen ?

Görkem : Hiç sormicaksın sandım.

Yağmur: 😊😊