Yinede Sevdik

Endişe

"Mesafe derdi kalmadı, dilediğin gibi sıfırdayız.."

"Ne ?"

"Kilometreleri bahane ediyordun ya hani, ben hazırım, işte burdayım, yanında, tam karşında... Senin için, aramızda ki tüm engelleri aştım." diyip bir adım daha yaklaştı bana.

Tedirgince "Benden uzak dur dedim sana ! Yakınımda olmanı istemiyorum !" diyince, yana doğru bir bakış attım, ve Görkem'le göz göze geldim.

"Yağmur !"

"Görkem ?"

"Bir problem mi var ? " 

Görkem'in gelir gelmez duruma hemen el atması, inanılmaz derecede rahatlamama sebep olurken, gelişiyle'de hızla çarpan kalbimin atış hızını düşürmeye yardımcı olmuş gibiydi.
Onunla karşı karşıya geldiğim o an kendinden o kadar emin, ve rahat gibi duruyordu ki, şu anda ona güvenmemek elde değildi.
Her ne kadar beni bu durumda gördüğü için tedirgin olsam'da, o gelince içimdeki o ürkek kız cesaretlenmişti.

Her ne kadar duymazdan gelmeye çalışsa'da, Derinin arkasından gelen sese içten içe sinirlendiği yüz hatlarından çokça belli oluyordu. Hatta benim ona değil de sesin geldiği yöne bakıyor olmam onu deli ediyordu. Diliyle dudaklarını ıslatıp hafifçe ısırdıktan sonra, yandan bir bakışla sesin geldiği kişiyi görmeyi denedi.

Tekrar bakışlarını gözlerime sabitleyip "Seni ilgilendirmez ! Çek git !" dedi.

Görkem "Bende zaten sana sormadım...
Yağmur...?" dedi tavırla.

Görkem'ın bu sözüyle Derin daha da çok sinirlenince, az evvel kaçmamam için kollarıyla yaptığı bariyeri kaldırıp hızla ona doğru döndü.

"Kim bu ya ?
Sanana ne ya sanane birader !?"

Derin'in Görkeme odaklanmasıyla, onu bütün var gücümle ittim,

"Allah'ın belası psikopat ! Çekil üzerimden !"

Yaptığım bu hamle ile, bir iki adım geriye doğru sendelemesiyle, aramızda yeterli sayılacak kadar bir boşluk oluşunca, Görkem hemen yanıma gelip uzattığı kolunu tutmamı bekledi. Elini tuttuktan hemen sonra'da belimden tutarak, beni kendine doğru çekti.

"Görkem !"

"Iyi misin ?" diyip beni kendine çevirdi, gözlerimin içine bakmak istiyor gibiydi, bir elini yüzüme koyup, baş parmağını oynatmaya başlayınca, durumun şaşkınlığından ona anlamsızca baka kaldım.

Çekinerek de olsa onu cevapladım

"Iyim merak etme, sağol."

Öfkeden deli gibi bağıran Derin'i görünce, Görkem elini üzerimden usulca çekti.

"Kim bu ? Noluyor burda ? " dediğinde biraz'da ben uzaklaştım ondan.

"Boşv.." dememe kalmadan Derin hiç beklenmedik bir şekilde öfkeli bir çıkış daha sergilemişti.

Üzerimize doğru yürüyüp.

"Asıl sen kimsin lan !? Bide kollarımın arasındaki kızı alıp kene gibi yapışmışsın !!" dediğinde Görkeme o kadar mahçup olmuş bir haldeydim ki, ne diyeceğimi bilmiyordum.

Görkem'le aynı anda "Doğru konuş !" diye çıkışınca.

"Vay ruh eşini bulmuşsun, aynı anda haddimi bildirdiğinize göre !" dedi acı acı.

"Aynen Derin.. aynen !"

"Bide Türk olacaksın, ayıp bu yaptığın !"

Görkem'in bu sözlerinden sonra işlerin karışacağı her ne kadar belli olsada, şu dakika'dan itibaren geri dönüş butonu yoktu...